Albreda
Albreda (w języku wolof: Daraga) to miejscowość położona w zachodniej części Gambii, w dywizji North Bank, na północnym brzegu rzeki Gambia. Liczy około 1,7 tys. mieszkańców. W miejscowości znajduje się zrekonstruowany fort z XVIII wieku, który został odrestaurowany po roku 2006. W 2003 roku fort, razem z Wyspą James oraz kilkoma innymi, mniejszymi stanowiskami w Gambii, zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. Mieszkańcy Albredy głównie zajmują się rybołówstwem.
Historia
Albreda została założona w XVI wieku przez marabuta o imieniu Musa Gaye, pochodzącego z ludu Wolofów. W 1681 roku Francuzi uzyskali od lokalnego władcy Niumi Mansy mały fragment lądu, co pozwoliło im na założenie posterunku handlowego. Mieszkańcy zaczęli handlować z Europejczykami, co doprowadziło do ich uzależnienia od tych kontaktów. W zależności od opłacalności, lokalna ludność prowadziła handel z Francuzami w Albredzie lub z Brytyjczykami na pobliskiej Wyspie James.
Wymiana handlowa między tymi trzema stronami często prowadziła do konfliktów. Brytyjczycy domagali się monopolu na handel na wodach rzeki Gambia. W 1783 roku podpisano traktat paryski, który przyznał im takie prawo w zamian za odstąpienie Francji terytoriów Senegalu. Mimo to Albreda nadal służyła Francuzom jako miejsce przerzutu niewolników.
W 1807 roku Wielka Brytania zakazała handlu niewolnikami, a po zbudowaniu fortu Bathurst (obecnie Bandżul) organizowała obławy na obce statki niewolnicze. W 1857 roku Francuzi przekazali Albredę Brytyjczykom.
