Albrecht z Kłecka

Albrecht z Kłecka (znany również jako Olbracht de Cleczko) to postać żyjąca na przełomie XIII i XIV wieku, rycerz oraz komes, pochodzący z Kłecka. Jest protoplastą rodu Witosławskich herbu Prawdzic, nazywany „comiti Albrechto de Cleczko advocato”.

Życiorys

Albrecht pochodził z Kłecka i jest prawdopodobnie potomkiem niemieckich osadników z czasów Bolesława Pobożnego. Istnieje możliwość, że był spokrewniony z dziedzicznym wójtem Henrykiem Strobiusem, który był zasadźcą miasta na prawie średzkim.

Od 1312 roku Kłecko stało się siedzibą osobnego dystryktu (districtus). W związku z tym Albrecht z Kłecka, posiadający tytuł i prawa komesa, mógł pełnić rolę zarządcy okolicy. Jako rezydent mógł również dowodzić rycerską załogą monarszego zamku, który ostatecznie został zniszczony przez Krzyżaków w 1331 roku. W obronie zamku zginęło 26 rycerzy z Kłecka. Pozostając w Kłecku i pełniąc swój urząd co najmniej do 1316 roku, był świadkiem bitwy pod Kłeckiem w 1313 roku, w której udało się obronić miasto i zamek przed wojskami Henryka IV.

Księżna ruska Anastazja, córka księcia halickiego Lwa I, jako wdowa po Siemowicie (po 1312 roku) objęła rządy nad ziemią dobrzyńską w 1316 roku. Nadała Albrechtowi z Kłecka wsie Radomice i Ośniatowo (osada, która obecnie nie istnieje).

Franciszek Piekański przytacza fragment z zachowanego dokumentu nadania: De quibus villis prefatus vir discretus nobis tale sereuicim ex hibebit, quod de Radomice, villa exnunc elepis sex annis cum dextrario seruiet nobis, et de Osniatowo, duodecim, annis expiratis am secunde dextrario nobis seruicium exibebit.

Radomice nie przetrwały długo w rękach rodu zapoczątkowanego przez Albrechta z Kłecka, bowiem z nieznanych powodów przed 1378 rokiem stały się ponownie własnością monarszą:

Kazimierz, książę dobrzyński, nadał Radomice pewnemu Jakuszowi „dictus Schlachta”, który po śmierci księcia, wobec wdowy po nim Małgorzaty, sprzedał Radomice w Lipnie w 1378 roku Andrzejowi, sędziemu dobrzyńskiemu, za 300 kóp groszy.

Prawdopodobnie potomkowie Albrechta z Kłecka osiedlili się w okolicach Żnina, rozpoczynając linię Witosławskich. Kacper Niesiecki w legendzie rodowej wspomina:

Witosławski herbu Prawdzic, w Wielkiej-Polszcze; z Niemiec do Polski przyszli jeszcze za Krzyżaków, gdzie w nagrodę za krwawe ich zasługi puszczono im było Kłecko; nabyli potem dóbr Sielca pod Żninem, z których się potomkowie ich pisali.