Albrecht von Hagen
Albrecht von Hagen (urodzony 11 marca 1904 w Langen, zmarły 8 sierpnia 1944 w Berlinie-Plötzensee) był niemieckim prawnikiem, oficerem Wehrmachtu, członkiem niemieckiego ruchu oporu oraz uczestnikiem spisku z 20 lipca.
Życiorys
Albrecht von Hagen przyszedł na świat 11 marca 1904 roku w Langen, obecnie znanym jako Łęgi w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój. Jego ojciec to Gerhard von Hagen, a matka Elisabeth von Stülpnagel.
W latach 1922–1926 studiował prawo w Heidelbergu oraz Königsbergu. W trakcie studiów był członkiem korporacji akademickiej Corps Saxo-Borussia Heidelberg. W kwietniu 1926 roku, po drugim podejściu, zdał egzamin referendarski. W latach 1926–1929 mieszkał u swojego brata w Stargardzie, gdzie pracował w stargardzkim sądzie rejonowym. W 1927 roku ożenił się z Ericą von Berg, z którą miał troje dzieci. W 1929 roku rozpoczął pracę w Oberlandesgericht w Szczecinie, a rok później zdał egzamin asesorski. W kwietniu 1930 roku rozpoczął pracę w sądzie jako zastępca sędziego w Dąbiach.
W 1931 roku otrzymał pracę przy realizacji programu pomocowego dla prowincji wschodniej, znanego jako „Osthilfe”. Celem tego programu była konwersja długów w rolnictwie, udzielanie długoterminowych pożyczek gospodarstwom rolnym, rozwój sieci kolei oraz inwestycje w cele społeczne i kulturalne.
W latach 1933–1939 pracował w Banku dla niemieckich obligacji przemysłowych w Szczecinie. W wyniku fałszywych oskarżeń o korupcję został przeniesiony do Berlina. Jego awans był blokowany z powodu odmowy przystąpienia do NSDAP. W 1935 roku von Hagen wziął dobrowolnie udział w manewrach Wehrmachtu w Döberitz koło Berlina.
II wojna światowa
Po wybuchu II wojny światowej von Hagen został powołany do 10. Dywizji Pancernej, gdzie pełnił funkcję oficera ordynansowego w sztabie zaopatrzeniowym w Wünsdorfie koło Berlina. W latach 1940–1943 uczestniczył w kampanii francuskiej, ataku na Związek Radziecki oraz walkach w Tunezji.
Podczas pobytu w Tunezji w 1943 roku poznał Clausa von Stauffenberga (1907–1944) i dołączył do niemieckiego ruchu oporu. Wkrótce został przeniesiony do Wydziału Organizacji Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych (OKH) w Berlinie, którym kierował generał Hellmuth Stieff (1901–1944). Von Hagen pełnił rolę kuriera pomiędzy kwaterą główną Hitlera w Wilczym Szańcu a Berlinem.
W listopadzie 1943 roku, wspólnie z majorem Joachimem Kuhnem (1913–1994), zakopali w ziemi materiały wybuchowe przeznaczone do zamachu na Hitlera, który miał przeprowadzić Axel von dem Bussche (1919–1993) w samobójczej akcji. Von Hagen i Kuhn byli obserwowani przez Geheime Feldpolizei, jednak nie zostali rozpoznani. Policja zabrała materiały, przez co zamach nie doszedł do skutku.
W 1944 roku, razem z Kuhnem, zorganizował materiały wybuchowe do zamachu z 20 lipca, które trafiły do von Stauffenberga w maju dzięki generałowi Stieffowi.
Po nieudanym zamachu von Hagen został aresztowany przez Gestapo. Jego żona również została zatrzymana, a dzieci trafiły do sierocińca prowadzonego przez Nationalsozialistische Volkswohlfahrt.
8 sierpnia 1944 roku von Hagen został skazany na śmierć przez Trybunał Ludowy i stracony przez powieszenie w Berlinie-Plötzensee.
Przypisy
Bibliografia
Susanne Eckelmann: Albrecht von Hagen 1904–1944. [w:] Deutsches Historisches Museum, Berlin [on-line]. 2014-09-14. [dostęp 2020-05-11]. (niem.).
Linki zewnętrzne
Rainer Blasius. Der Widerstandskämpfer Albrecht von Hagen. „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 2001-07-20. [dostęp 2020-05-11]. (niem.). brak numeru strony
