Albrecht Meklemburski, znany również jako Albrekt av Mecklenburg (urodzony około 1338–1340, zmarł 31 marca lub 1 kwietnia 1412) był królem Szwecji w latach 1364–1389 oraz księciem Meklemburgii od 1386 aż do swojej śmierci, nosząc tytuł Albrecht III.
Życiorys
Był on drugim synem księcia meklemburskiego Albrechta II Wielkiego oraz jego żony Eufemii, która była siostrą króla Szwecji Magnusa II Erikssona.
W 1364 roku został wybrany królem Szwecji, jednak większość szlachty sprzeciwiła się temu wyborowi. W rezultacie, poprzez użycie siły, zajął tron. Był niezwykle niepopularnym władcą, szczególnie w Finlandii, gdzie ograniczył prawa Finów oraz pozbawił szlachtę fińską ich majątków. Wprowadził również system poddaństwa dla chłopów. W 1374 roku w Finlandii wybuchło powstanie, w trakcie którego chłopi mordowali nową szlachtę, która osiedliła się na zagarniętych przez Albrechta ziemiach. Powoli tracił kontrolę nad Królestwem Szwecji, a także był niepopularny wśród własnego wojska. Spokój przywrócił szwedzki możnowładca Bo Jonsson Grip.
W 1384 roku, dwa lata przed swoją śmiercią, Grip sporządził testament, w którym przekazał wszystkie zamki i zastawy stanom szwedzkim, powierzając administrację specjalnej komisji złożonej z możnowładców świeckich i duchownych. Wykonanie tego testamentu stało się bezpośrednią przyczyną konfliktu pomiędzy królem Albrechtem, który starał się unieważnić jego postanowienia pod pretekstem obrony interesów wdowy po zmarłym, Małgorzaty Dume, a jego poddanymi.
Wobec napiętej sytuacji, w 1387 roku, opozycyjnie nastawieni możnowładcy szwedzcy rozpoczęli rozmowy z królową Danii i Norwegii, Małgorzatą I. Negocjacje doprowadziły w marcu 1388 roku do podpisania porozumienia w Dalaborg nad jeziorem Wener, w ramach którego poddawali się pod jej protekcję i uczynili ją wykonawczynią testamentu Bo Jonssona Gripa. Był to jawny bunt przeciwko władzy Albrechta. Konflikt zakończył się zwycięstwem opozycji szwedzkiej, wspieranej przez wojska duńsko-norweskie, w decydującej bitwie pod Falköping (24 lutego 1389), gdzie Albrecht został wzięty do niewoli.
Kolejne sześć lat spędził w niewoli na zamku Lindholmen w Skanii. Dopiero 26 września 1395 roku, dzięki pośrednictwu Hanzy, zawarto porozumienie pomiędzy Albrechtem a Małgorzatą I. W zamian za odzyskanie wolności, Albrecht obiecał wypłacić 60000 grzywien okupu. Hanza, w zamian za gwarancję wypłaty w ciągu trzech lat, otrzymała w zastaw Sztokholm od Albrechta. Jeśli po upływie tego okresu Małgorzata nie otrzymałaby całej sumy, Hanza miała przekazać jej to miasto.
Albrecht został pochowany w klasztorze cystersów w Doberanie.
Bibliografia
A. Kersten: Historia Szwecji. Wrocław: 1973. Brak numerów stron w książce.
Loading ...