Albrecht II (urodzony najwcześniej w 1182, zmarł w 1244 lub 1245) – hrabia Orlamünde oraz Holsztynu.
Życiorys
Albrecht był prawnukiem Albrechta Niedźwiedzia oraz najstarszym synem hrabiego Weimar-Orlamünde Zygfryda III i Zofii, córki króla Danii Waldemara I, który był również bratem króla Danii Waldemara II Zwycięskiego.
W 1202 roku dziadek Albrechta ze strony matki, Waldemar I, podbił Holsztyn i ustanowił tam swojego lennika, ojca Albrechta, Zygfryda. Mimo że Waldemar opowiadał się w sporze o tron niemiecki po stronie Ottona Welfa, a Zygfryd stawał po stronie Filipa Szwabskiego, po śmierci Zygfryda w 1206 roku, Albrecht i jego brat Herman podzielili dziedzictwo po ojcu. W 1215 roku Herman próbował zjednoczyć dziedzictwo, jednak Albrecht zdołał go powstrzymać dzięki wsparciu swojego teścia, landgrafa Turyngii Hermana I, którego córkę Jadwigę poślubił w 1211 roku. Albrecht prowadził również wojny z licznych książętami północnoniemieckimi, będącymi przeciwnikami króla duńskiego Waldemara II, swojego wuja. W latach 1217–1218 Albrecht brał udział w krucjacie przeciwko Liwom.
W 1223 roku, gdy Waldemar II i jego najstarszy syn (także Waldemar) zostali uwięzieni przez hrabiego Schwerina Henryka Czarnego, Albrecht podjął energiczne działania mające na celu ich uwolnienie. Odparł atak na Holsztyn. W 1224 roku zawarto układ, który miał zapewnić uwolnienie króla duńskiego, przy czym hrabstwo Holsztynu pozostałoby w rękach Albrechta, jednak jako lenno cesarskie, a nie duńskie. Układ nie został jednak zrealizowany, a Waldemar pozostał w niewoli. Albrecht próbował siłą doprowadzić do uwolnienia swojego wuja, jednak w styczniu 1225 roku, mimo wsparcia Ottona z Lüneburga (innego siostrzeńca Waldemara), został pokonany przez koalicję książąt północnoniemieckich z Henrykiem Schwerińskim na czele w bitwie pod Mölln i wzięty do niewoli. Pozostawał w niej, gdy w grudniu 1225 roku Waldemar został uwolniony na mocy układu, w którym Holsztyn został odebrany Albrechtowi i przyznany Adolfowi IV, synowi Adolfa III, który został wygnany z tych terenów w 1202 roku.
Albrecht został uwolniony dopiero w 1227 roku po klęsce króla Waldemara II w bitwie pod Bornhöved, która zakończyła nadzieje na odzyskanie Holsztynu, i po zrzeczeniu się Lauenburga. Od tego momentu mieszkał głównie w Danii, w dobrach na wyspie Als.
Bibliografia
Friedrich Wilhelm Schirrmacher: Albrecht, Graf von Orlamünde. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 1. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1875, s. 292–293. [dostęp 2012-01-28].
Jens E. Olesen: A Danish Medieval «Empire» in the Baltic (1168–1227)?. W: The Norwegian Domination and the Norse World c.1100 – c.1400. Steinar Imsen (ed.). Trondheim: Tapir Academic Press, 2010, s. 283–285, seria: Trondheim Studies in History. ISBN 978-82-519-2563-1. [dostęp 2012-01-28].
Albrecht II. Graf v.Orlamünde u. Holstein. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2018-02-05].
Loading ...