Albrecht II Wyrodny, znany również jako Albrecht Zwyrodniały (niem. Albrecht II. der Entartete), urodził się około 1240 roku, a zmarł 20 listopada 1314 lub w 1315 roku. Pełnił funkcje landgrafa Turyngii od 1265 do 1294 roku, palatyna saskiego od 1265 do 1281 roku oraz margrabiego Miśni od 1288 do 1292 roku, będąc członkiem dynastii Wettynów.
Życiorys
Albrecht był najstarszym synem Henryka III Dostojnego, margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii. W 1265 roku jego ojciec przekazał mu Turyngię oraz palatynat saski, który obejmował miasta Sangerhausen i Allstedt. W 1270 roku Albrecht wygnał swoją żonę Małgorzatę Hohenstauf, zastępując ją swoją faworytą, Kunegundą z Eisenberg, dawną dwórką Małgorzaty. W latach 80. XIII wieku Albrecht wszedł w konflikt z dwoma starszymi synami, Fryderykiem i Dytrykiem (nazywanym Diezmannem), co było skutkiem jego planów, aby zapewnić młodszemu synowi, Albrechtowi Apitz, dziedziczenie po sobie. Po śmierci ojca w 1288 roku Albrecht objął władzę w Miśni, jednak wkrótce musiał dopuścić do współrządów, a następnie praktycznie zrzec się władzy na rzecz swojego syna Fryderyka. Spór ten wykorzystał jednak jego bratanek Fryderyk Tuta, który opanował Miśnię. Konflikty rodzinne spowodowane przez Albrechta szybko doprowadziły do rozpadu państwa Wettynów.
W 1291 roku, borykając się z problemami finansowymi, Albrecht sprzedał margrabiom brandenburskim odziedziczone margrabstwo Landsbergu, co spotkało się z protestami jego synów. W tym samym roku zmarł Fryderyk Tuta, a Albrecht formalnie zrzekł się Miśni na rzecz Fryderyka, jednak wkrótce nowy król Niemiec Adolf z Nassau ogłosił, że jako opuszczone lenno po śmierci Tuty, Miśnia powinna przypaść pod jego bezpośrednią władzę. Po kilkuletniej wojnie, Adolf zdołał pokonać i usunąć z Miśni synów Albrechta, wykorzystując przy tym zrzeczenie się przez Albrechta roszczeń do Miśni w 1294 roku. Albrecht sprzedał także Adolfowi swoją ostatnią główną domenę, Turyngię, mimo wcześniejszego porozumienia z synem Diezmannem, które przewidywało, że to on miałby po nim dziedziczyć.
Przydomek „Wyrodny” Albrecht zyskał jeszcze za swojego życia, co było efektem całkowitego roztrwonienia dziedzictwa po ojcu.
Z małżeństwa Albrechta z Małgorzatą Hohenstauf, zawartego w 1254 roku, urodziło się trzech synów: Henryk (zmarły w 1282 roku), Fryderyk oraz Diezmann, a także dwie córki. Z drugiego małżeństwa z Kunegundą z Eisenbergu (zawartego w 1271 roku) urodzili się syn Apitz oraz córka Elżbieta. Trzecie małżeństwo z Elżbietą z Anrshaugk (zawarte w 1290 roku) nie doczekało się potomstwa.
Przypisy
Bibliografia
Horst Schlechte: Albrecht der Entartete. W: Neue Deutsche Biographie. T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 168. [dostęp 2009-12-17]. (niem.).
Franz Xaver von Wegele: Albrecht, Landgraf von Thüringen, Markgraf von Meißen. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 1. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1875, s. 276–279. (niem.).
Linki zewnętrzne
André Loh-Kliesch: Albrecht. [w:] Leipzig-Lexikon [on-line]. [dostęp 2009-12-17]. (niem.).
