Albrecht II Tłusty, znany w języku niemieckim jako Albrecht der Feiste (urodzony około 1268 roku, zmarły 22 września 1318 roku), był księciem Brunszwiku od 1279 roku, należącym do dynastii Welfów.
Życiorys
Albrecht II był jednym z potomków księcia Brunszwiku, Albrechta I Wielkiego, oraz Alessiny, córki margrabiego Montferratu Bonifacego II. Po śmierci ojca w 1279 roku, razem z dwoma pozostałymi braćmi, Henrykiem i Wilhelmem (trzeci brat, Luther, poświęcił się karierze duchownej i został później wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego), stał się jego następcą. Z uwagi na młody wiek wszystkich braci, początkowo opiekę nad nimi sprawowała matka oraz stryj Konrad, biskup Verden. Szybko jednak najstarszy brat, Henryk, przejął kontrolę nad braćmi.
W 1286 roku nastąpił podział księstwa brunszwickiego, w wyniku którego każdy z trzech braci objął władzę w jednej z części. Albrecht otrzymał południową część (tzw. „górną” część księstwa), z Getyngą jako swoją siedzibą. Zgodnie z ustaleniami z 1286 roku, bracia powinni podejmować niektóre decyzje wspólnie, jednak często dochodziło między Albrechtem a Henrykiem do sporów i konfliktów, a nawet wojen (Albrecht i Wilhelm dwukrotnie stawali do walki z Henrykiem, w latach 1288 i 1291).
Po śmierci Wilhelma w 1292 roku, który nie miał synów, pojawił się spór między Henrykiem a Albrechtem o jego dziedzictwo, szczególnie o główne miasto księstwa, Brunszwik. W mieście toczyły się walki, a dwie konkurencyjne rady miejskie rywalizowały ze sobą. Początkowo przewagę zdobył Henryk, jednak Albrecht zdołał zdobyć miasto, pokonać zwolenników Henryka i wyprzeć go z Brunszwiku. Ostatecznie bracia osiągnęli porozumienie w sprawie dziedzictwa Wilhelma, a Albrecht objął władzę w Brunszwiku, do którego się przeniósł. Konflikty z władcami Hesji oraz Lüneburga, które wkrótce się pojawiły, udało mu się załagodzić.
Albrecht II był postrzegany jako władca dobrotliwy, pobożny oraz hojny. Był fundatorem konwentów paulinów w Getyndze i Brunszwiku, udzielał licznych przywilejów miastom, takim jak Getynga, Brunszwik czy Helmstedt, oraz skutecznie zwalczał raubritterów. W 1284 roku ożenił się z Ryksą, córką Henryka, księcia Werle; z tego małżeństwa urodziło się kilkanaście dzieci, w tym:
- Otto Łagodny (zm. 1344), książę Brunszwiku, który był następcą Albrechta,
- Albrecht (zm. 1358), biskup Halberstadt,
- Henryk (zm. 1362), biskup Hildesheim,
- Magnus I Pobożny (zm. 1369), książę Brunszwiku po śmierci Ottona Łagodnego,
- Ernest (zm. 1367), książę Getyngi po śmierci Ottona Łagodnego.
Bibliografia
Ferdinand Spehr: Albrecht der Feiste. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 1. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1875, s. 261–263. (niem.).
