Albrecht II
Albrecht II (urodzony 1 stycznia pomiędzy 1171 a 1177 rokiem, zmarły 25 lutego 1220 roku) był margrabą Brandenburgii od 1205 roku, należącym do dynastii askańskiej.
Był synem margrabiego brandenburskiego Ottona I oraz Ady, córki hrabiego Holandii Florisa III. W chwili śmierci swojego ojca w 1184 roku był jeszcze dzieckiem, a do dziedziczenia po nim mógł przystąpić dopiero po długim sporze ze swoim starszym bratem przyrodnim Ottonem II. W trakcie tego konfliktu Albrecht został nawet uwięziony przez brata. Po bezdzietnej śmierci Ottona II w 1205 roku, Albrecht objął jego stanowisko. Wówczas toczył się spór o władzę w Niemczech pomiędzy Hohenstaufami a Welfami, w którym Albrecht stanął po stronie Filipa Szwabskiego. Jednak po śmierci Filipa w 1208 roku przeszedł na stronę Ottona IV i wspierał go aż do momentu, gdy sprawa Welfów została całkowicie przegrana (1217). Albrecht i Otton łączyła m.in. wspólna opozycja wobec ekspansji Duńczyków w północnych Niemczech. Niemniej jednak, ponieważ po 1217 roku plany Albrechta dotyczące ekspansji w kierunku Pomorza nie mogły zostać zrealizowane, skupił się na sprawach wewnętrznych Brandenburgii.
W 1205 roku, tuż po śmierci brata, ożenił się z Mechtyldą (Matyldą), córką margrabiego Łużyc Konrada. Z tego małżeństwa urodzili się dwaj synowie, Jan I i Otto III, którzy później podzielili Brandenburgię na dwie części. Ten podział przetrwał przez następne sto lat, niemal do końca rządów dynastii askańskiej w tym regionie, a także dwie córki, z których starsza Matylda poślubiła księcia Brunszwiku Ottona I.
Bibliografia
Willy Hoppe: Albrecht II. Markgraf von Magdeburg. W: Neue Deutsche Biographie. T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 161. [dostęp 2010-03-04]. (niem.).
Loading ...