Albrecht Bethe

Albrecht Julius Theodor Bethe

Albrecht Julius Theodor Bethe (urodzony 25 kwietnia 1872 w Stettinie, zmarł 19 października 1954 we Frankfurcie nad Menem) był niemieckim fizjologiem. Jego synem był Hans Bethe (1906–2005).

Studiował medycynę na Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu, Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, Uniwersytecie Cesarza Wilhelma w Straßburgu oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Ukończył studia w 1895 roku w Monachium i rozpoczął pracę jako asystent w Instytucie Fizjologicznym w Straßburgu. W 1898 roku uzyskał doktorat na podstawie pracy „O prymitywnych włókienkach w komórkach zwojowych człowieka i innych kręgowców”. Habilitację w dziedzinie fizjologii uzyskał w 1899 roku. W 1906 roku został profesorem nadzwyczajnym w Strasburgu. Od 1911 roku pełnił funkcję profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, a następnie na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem. Jako lekarz i konsultant zajmował się badaniem urazów mózgu oraz leczeniem poważnych uszkodzeń nerwów w czasie wojny; współpracował z Ferdinandem Sauerbruchiem przy budowie sztucznych kończyn. W marcu 1917 roku został mianowany Tajnym Radcą Medycznym. Pełnił również rolę redaktora „Pflügers Archiv”. W 1937 roku przeszedł na emeryturę na mocy paragrafu 6 „Ustawy o przywróceniu zawodowej służby cywilnej”, ze względu na żydowskie pochodzenie swojej żony, co znacznie obniżyło jego dochody emerytalne. Zostały mu odebrane przywileje emeryta, co doprowadziło m.in. do utraty prawa do nauczania i zdawania egzaminów. Od semestru letniego 1938 roku nie był już obecny w katalogu kadr i kierunków studiów. Po 1945 roku wznowił swoją działalność naukową. W 1952 roku wydziały medyczne uniwersytetów w Getyndze i Kilonii przyznały mu tytuł doktora honoris causa.