Albrecht Alt
Albrecht Alt (urodzony 20 września 1883 w Stübach, Frankonia, zmarł 24 kwietnia 1956 w Lipsku) był niemieckim teologiem protestanckim.
Był najstarszym synem luterańskiego duchownego. Ukończył gimnazjum w Ansbach, a następnie studiował teologię na Friedrich-Alexander-University w Erlangen oraz na Uniwersytecie w Lipsku. W latach 1907/08 był kandydatem do objęcia stanowiska wykładowcy w luterańskim seminarium w Monachium. W 1908 roku otrzymał stypendium od Niemieckiego Instytutu Archeologii Protestanckiej Ziemi Świętej w Jerozolimie, co zaowocowało jego pierwszą podróżą do Palestyny. W tym samym roku został przełożonym kolegium teologicznego w Greifswaldzie. W 1909 roku napisał pracę doktorską zatytułowaną Izrael i Egipt na Uniwersytecie w Greifswaldzie.
W 1912 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w Greifswaldzie, a w 1914 roku został profesorem na Uniwersytecie w Bazylei. W trakcie I wojny światowej pełnił funkcję lidera w Wydziale Kartografii armii niemieckiej Wschodniej. Po zakończeniu wojny ponownie został mianowany profesorem w Bazylei, a w 1920 roku objął stanowisko proboszcza w Kościele Ewangelickim w Jerozolimie. W 1921 roku rozpoczął pracę na uniwersytecie w Halle, a w 1923 roku na Uniwersytecie w Lipsku.
Główne prace
- Der Gott der Väter: Ein Beitrag zur Vorgeschichte der israelitischen Religion, Stuttgart: Kohlhammer, 1929
- Der Stadtstaat Samaria, Berlin: Akademie-Verlag, 1954
- Die Herkunft der Hyksos in neuer Sicht, Berlin: Akademie-Verlag, 1954
- Essays on Old Testament history and religion
- Origins of Israelite law (Die Ursprünge des israelitischen Rechts), Leipzig: Hirzel, 1934
- Völker und Staaten Syriens im frühen Altertum, Leipzig: Hinrichs, 1936
- Where Jesus worked: Towns and villages of Galilee studied with the help of local history [Stätten des Wirkens Jesu in Galiläa territorialgeschichtlich betrachtet (1949);] (ang.)
