Albrecht Hohenzollern, znany również jako Alcybiades (niem. Albrecht II Alcibiades von Brandenburg-Kulmbach, ur. 28 marca 1522 w Ansbach, zm. 8 stycznia 1557 w Pforzheim) – był margrabim Kulmbach z dynastii Hohenzollernów, a także dowódcą wojskowym i awanturnikiem w czasach wojen religijnych w Niemczech.
Życiorys
Albrecht był najstarszym synem Kazimierza Hohenzollerna, który był potomkiem margrabiego Ansbach, Fryderyka Starszego Hohenzollerna. Ponieważ Kazimierz zmarł przed ojcem, dziedzictwo przekazano jego młodszemu bratu Jerzemu i jego potomkom. Matką Albrechta była Zuzanna, córka księcia Bawarii, Albrechta IV Mądrego, która po śmierci ojca Albrechta wyszła za palatyna reńskiego Ottona Henryka Wittelsbacha. W młodości Albrecht był pod opieką stryja Jerzego, nie otrzymując jednak zbyt głębokiej edukacji ani odpowiednich norm moralnych, a jego pasją były różnorodne rozrywki.
Po osiągnięciu pełnoletności, w konflikcie z rodziną Albrecht zażądał podziału spadku po dziadku. W 1541 roku jako swój udział otrzymał część dóbr frankońskiej linii Hohenzollernów z Kulmbach i Bayreuth. Jego główną siedzibą był zamek Plassenburg. Kiedy stryj Jerzy zmarł w 1543 roku, spory z krewnymi zaostrzyły się, gdy Albrecht domagał się praw do opieki nad jego małoletnim synem, podczas gdy zgodnie z testamentem zmarłego, opieka miała przypaść książętom z Hesji i Saksonii.
W 1543 roku Albrecht rozpoczął służbę u Habsburgów. Brał udział w walkach z Francją oraz w I wojnie szmalkaldzkiej – będąc protestantem, walczył przeciwko swoim współwyznawcom. Zyskał reputację surowego dowódcy najemników. W 1547 roku dostał się do niewoli, jednak po cesarskim zwycięstwie w bitwie pod Mühlbergiem odzyskał wolność. Po pewnym czasie pozostał w służbie habsburskiej, ale na początku lat 50. przeszedł do obozu protestanckiego prowadzonego przez księcia saskiego Maurycego Wettina.
Motywowany ambicjami, Albrecht postanowił zdobyć dominację we Frankonii, co zapoczątkowało drugą wojnę margrabską. Wymuszając na miastach i książętach płacenie danin oraz niszcząc dobra katolickich biskupów, naraził się Maurycemu, naruszając rozejm zawarty między książętami protestanckimi a cesarzem w 1552 roku. W tej sytuacji powstał przeciwko niemu „związek frankoński”, na czele którego stanął Maurycy. 9 lipca 1553 roku wojska Albrechta zostały pokonane w bitwie pod Sievershausen. Choć Maurycy saski zginął w tej bitwie, siły związku wypędziły Albrechta z Frankonii, niszcząc zamek Plassenburg.
Po kolejnej porażce Albrecht był zmuszony uciec do Francji. Powrócił w 1556 roku z nowymi planami, jednak wkrótce zmarł. Jego dobra przypadły bratankowi Jerzemu Fryderykowi, który odbudował Plassenburg.
Bibliografia
Erich Freiherr von Guttenberg: Albrecht Alkibiades, Markgraf von Brandenburg-Kulmbach. W: Neue Deutsche Biographie. T. 1. Berlin: Duncker & Humblot, 1953, s. 163. [dostęp 2016-02-22].
Wilhelm Maurenbrecher: Albrecht. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 1. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1875, s. 252–257. [dostęp 2016-02-22].
Loading ...