Albin Wira
Albin Wira (ur. 19 grudnia 1953 w Chorzowie) to polski piłkarz, który grał na pozycji pomocnika. Największe sukcesy odnosił w Ruchu Chorzów, zdobywając czterokrotnie tytuł mistrza Polski (1974, 1975, 1979, 1989). Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się trenerką piłkarską.
Życiorys
Albin Wira jest wychowankiem Ruchu Chorzów, w którego barwach grał od 1968 roku. Swój debiut w pierwszej drużynie seniorów zaliczył 20 marca 1974 roku w meczu Pucharu UEFA przeciwko Feyenoordowi Rotterdam. 4 sierpnia 1974 zadebiutował w rozgrywkach I ligi podczas wyjazdowego spotkania 29. kolejki z Odrą Opole. Wystąpił również w ostatnim meczu tego sezonu, co pozwoliło mu zdobyć pierwszy tytuł mistrzowski z chorzowskim klubem. W sezonie 1974/1975 zagrał w 15 meczach, ponownie zdobywając mistrzostwo Polski.
W kolejnych latach stał się kluczowym zawodnikiem Ruchu. W sezonie 1975/1976 wystąpił w 27 meczach, zdobywając swoją pierwszą bramkę w lidze (28 września 1975 w meczu z Polonią Bytom), a jego drużyna zajęła 4. miejsce. W sezonie 1976/1977 zagrał we wszystkich 30 spotkaniach, zdobywając 7 bramek, jednak Ruch zajął 13. miejsce w lidze. W sezonie 1977/1978 wystąpił w 27 meczach, strzelając 2 bramki, co zaowocowało 14. miejscem w tabeli. Po dwóch słabszych sezonach, Wira był jednym z kluczowych graczy, którzy w sezonie 1978/1979 zdobyli mistrzostwo Polski, występując w 28 meczach i strzelając jedną bramkę.
W sezonie 1979/1980 Wira zagrał jedynie w rundzie jesiennej, występując w 13 spotkaniach, a jego drużyna zajęła 11. miejsce. W sezonie 1980/1981 nie zagrał ani razu. Powrócił do gry w sezonie 1981/1982, występując w 23 meczach i zdobywając 1 gola, a jego zespół zakończył sezon na 14. miejscu. W sezonie 1982/1983 rozegrał rundę jesienną, zagrał w 13 meczach, strzelając 2 bramki, a Ruch zajął 3. miejsce w lidze. W rundzie wiosennej tego samego sezonu grał w II lidze niemieckiej w zespole TuS Schloß Neuhaus, gdzie wystąpił w 15 spotkaniach, a jego drużyna spadła do Oberligi. Na tym poziomie rozgrywek grał do 1986 roku, początkowo w TuS Schloß Neuhaus, a od 1985 roku w nowo utworzonym klubie TuS Paderborn-Neuhaus. Wiosną 1987 roku wrócił do Ruchu Chorzów, gdzie zagrał w ostatnich czterech meczach sezonu 1986/1987 (strzelając jedną bramkę, która została jednak unieważniona przez PZPN) oraz w dwóch przegranych meczach barażowych o utrzymanie w I lidze.
W sezonie 1987/1988 Wira razem z Ruchem zwyciężył w rozgrywkach II ligi, występując w 29 meczach i zdobywając 3 bramki. W sezonie 1988/1989 z kolei zdobył swój czwarty tytuł mistrza Polski, grając w 15 spotkaniach. Łącznie w barwach Ruchu wystąpił w 199 meczach I ligi, 15 meczach II ligi, a także 16 meczach Pucharu Polski, 2 meczach Pucharu Ligi, 6 meczach Pucharu Europy Mistrzów Krajowych, 1 meczu Pucharu UEFA i 4 meczach Pucharu Intertoto. W I lidze zdobył 14 goli (plus 1 gol anulowany), a w Pucharze Intertoto – 1 bramkę.
Po zakończeniu kariery zawodniczej, Wira rozpoczął pracę jako trener piłkarski. W latach 1990–1992, 2003–2004 oraz 2006–2007 prowadził GKS Tychy. W latach 1994–1995 był trenerem Ruchu Chorzów, a od lipca do sierpnia 1996 roku Sokołu Tychy. Od kwietnia do sierpnia 1998 roku prowadził Polonię Bytom, a w latach 1999–2001 oraz 2002 roku MKS Lędziny. Od lipca do sierpnia 2001 roku był trenerem Podbeskidzia Bielsko-Biała. Od lipca do grudnia 2002 roku pełnił funkcję kierownika sportowego Ruchu Chorzów. Dodatkowo, od lutego 2000 do września 2003 roku był selekcjonerem kobiecej reprezentacji Polski.
Loading ...