Albin Vega (Vega 27)
Albin Vega (Vega 27) to model jachtu, który został zaprojektowany w 1965 roku i produkowany był w latach 1966-1979. W tym okresie stworzono 3393 egzemplarzy tej jednostki. Jacht był wytwarzany przez stocznie Albin Marin w Kristinehamn w Szwecji. Vega to klasyczny slup, który charakteryzuje się długą płetwą kilową oraz zespolonym sterem.
Jachty tego typu zdobyły uznanie wśród żeglarzy, którzy uważają je za solidne i bezpieczne. Przykładem potwierdzającym tę opinię są wyprawy Jarle Andhøy na Antarktykę oraz północne tereny Szpicbergenu. W latach 2005-2007 Danjel Henriksson obłynął kulę ziemską na pokładzie Vegi „Sally Blue”.
Historia
Per Brohäll zaprojektował jacht typu Viggen w pierwszej połowie lat 60. XX wieku. Konstrukcja ta okazała się na tyle udana, że w 1964 roku Lars Larsson, właściciel Larrson Trade AB (nazwa Albin Marine została nadana w 1971 r.), zlecił mu opracowanie większej wersji Viggen. Główne założenia nowego jachtu obejmowały dużą dzielność morska oraz przystępną cenę. Mahoniowy prototyp został zwodowany 29 lipca 1965 roku. Po serii intensywnych testów morskich, jacht skierowano do produkcji. Prototyp okazał się na tyle solidny, że formy produkcyjne zostały stworzone bezpośrednio na jego podstawie. Po dostosowaniu konstrukcji do laminatu poliestrowo-szklanego, jacht wszedł do produkcji w 1966 roku. Był to jeden z pierwszych jachtów masowo produkowanych z laminatu poliestrowo-szklanego. Mimo licznych krytyk ze strony konkurencji za tani i masowy sposób produkcji, jacht zyskał ogromną popularność i stał się jednym z symboli tzw. „plastikowej rewolucji” w szkutnictwie.
Mahoniowy prototyp oznaczony jako V-1 jest nadal używany i pływa pod nazwą „Mahogany”.
Konstrukcja i silnik
Albin Vega to jednostka w całości wykonana z laminatu poliestrowo-szklanego, a elementy wnętrza są z mahoniu. Maszt i bom są wykonane z anodowanego aluminium.
Kadłub Vegi ma dość płytki kształt, z długą płetwą kilową, która rozpoczyna się na wysokości Mar. Grubość warstwy laminatu wynosi średnio 3/8 cala (około 1 cm) na burtach, a na dnie płetwy kila osiąga grubość nawet 1 cala (około 2,5 cm). Ster jest zespolony z płetwą kilową. W Vegach zastosowano nietypowe rozwiązanie dotyczące wyprowadzenia wału ze śrubą, które asymetrycznie omija trzon steru. Śruba znajduje się tuż pod dnem achterpiku, co utrudnia manewrowanie w porcie.
Wnętrze jachtu jest przystosowane dla czterech osób. W kabinie znajdują się dwie koje o długości 1,83 m (mesa) oraz dwie o długości 1,95 m (kabina dziobowa). Układ części hotelowej jest standardowy dla jednostek o długości 27 stóp. Niewielki forpik dostępny jest jedynie z kabiny, za przegrodą znajdują się dwie koje, półmetrowej długości szafka z wieszakami na lewej burcie oraz węższa szafka i toaleta na prawej burcie. W śródokręciu jachtu znajduje się przestronna mesa z szafką kambuzową oraz liczne schowki i bakisty. Pod kokpitem zlokalizowano przedział silnikowy, po bokach którego znajdują się dwie przestronne bakisty. Za kokpitem natomiast znajduje się kolejna bakista, pełniąca rolę achterpiku.
Silnik prototypu o mocy 5 KM został w wersji produkcyjnej zastąpiony przez nieco cięższy silnik benzynowy Albin 021/022 o mocy 12 KM, który był przystosowany do spalania zarówno benzyny, jak i nafty. W latach 1971/1972 został on zastąpiony przez Volvo Penta MD6A (moc 10 KM). W 1976 roku przez krótki okres stosowano jako napęd pomocniczy silnik Volvo Penta MD6B z rozrusznikiem zamiast DynaStartera. W 1978 roku wprowadzono kolejny silnik, Volvo Penta MD7A (moc 13 KM), a także wprowadzono drobne zmiany we wnętrzu.
Ciekawym rozwiązaniem jest zastosowanie przekładni Combi zamiast klasycznej skrzyni biegów. System ten był bardzo popularny w Szwecji na przełomie lat 60. i 70. Silnik Vegi połączony jest bezpośrednio z nastawną śrubą napędową. Jedna manetka w kokpicie służy do regulacji obrotów silnika oraz kąta natarcia łopat śruby, zmieniając ustawienia od maksymalnej prędkości w przód, przez neutralne (łopaty prostopadle do diametralnej jachtu), aż po bieg wstecz. Do pływania na żaglach łopaty śruby ustawiane są w tzw. „chorągiewkę” (równolegle do diametralnej jachtu), co ogranicza opory. Należy jednak zauważyć, że przy włączonym silniku, śruba zawsze się kręci, co może stwarzać niebezpieczeństwo, gdy w pobliżu znajduje się lina lub człowiek. Utrudnione jest również ładowanie akumulatorów z użyciem silnika na postoju. W jednostkach, w których wymieniono silnik, stosowane są standardowe układy przeniesienia napędu z klasyczną skrzynią biegów oraz zwykłą śrubą (stałą, nastawną lub składaną).
Bibliografia
David Mercy, „Berserk in the Antarctic”, Summersdale Publishers, ISBN 978-1-84024-479-3
Jarle Andhøy and Alex Rosén, „Berserk til Valhall”, Flyt forlag. ISBN 978-82-92465-29-5
The Albin Vega – a technical and historical description
Linki zewnętrzne
Strona domowa Vega Associations Across The World
Strona domowa Vega Association of Great Britain
Specyfikacja jachtu na stronie SailboatData.Com
Globalna baza danych na temat wyprodukowanych egzemplarzy
Strona domowa Vegi s/y „Lotta”
Blog Máté Sinkó armatora Vegi s/y „Glatisant”. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-30)].
