Albin Świtalski (urodzony 21 lutego 1836 w Przeworsku, zmarły 22 marca 1923 we Lwowie) był polskim urzędnikiem c. i k., pełniącym funkcję starosty.
Życiorys
Przyszedł na świat 21 lutego 1836 roku w Przeworsku jako syn Szymona i Tekli z domu Adamkiewicz. Miał rodzeństwo: Domicelę (zamężną Majewską), Ludwikę (zamężną Różańską) oraz Leona, który został księdzem. W 1863 roku brał udział w powstaniu styczniowym.
W czasach zaboru austriackiego związał się z administracją państwową. Od około 1864 roku pracował jako praktykant konceptowy w Komisji Namiestnictwa w Krakowie (K.K. Statthalterei-Commision in Krakau). Później przeszedł do C. K. Namiestnictwa we Lwowie, gdzie od około 1866 roku pełnił funkcję praktykanta konceptowego. Od około 1869 roku pracował tymczasowo jako koncepista namiestnictwa, a od około 1871 roku jako etatowy adjunkt konceptowy. Od około 1873 roku był prowizorycznym komisarzem powiatowym, a od około 1874 roku pełnił tę funkcję na stałe, pracując w C. K. Komisji Krajowej dla Spraw Odkupu i Uporządkowania Ciężarów Gruntowych oraz w C. K. Dyrekcji Funduszów Indemnizacyjnych. Od około 1875 do 1889 roku był komisarzem powiatowym w C. K. starostwie powiatu sanockiego. Równocześnie, od około 1876, a później od około 1879 do około 1883 roku był zastępcą prezydującego C. K. Powiatową Komisją Szacunkową, podlegającą staroście Leonowi Studzińskiemu. W 1889 roku wszedł w skład władz sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, zajmując stanowisko zastępcy wydziałowego.
Po zakończeniu pracy w Sanoku, krótko, od około 1889 roku, był sekretarzem namiestnictwa w C. K. Namiestnictwie we Lwowie. Następnie, od około 1891 do 1904 roku, pełnił funkcję c. k. starosty powiatu rudeckiego, będąc również przewodniczącym C. K. Rady Szkolnej Okręgowej. Po zakończeniu kadencji starosty rudeckiego przeszedł na emeryturę, otrzymując honorowe obywatelstwo Rudki i Komarno.
Albin Świtalski był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Henryka z domu Kaukol (1844-1872), z którą miał córkę Henrykę Marię (1872-1948, zamężną Śnieżek). Drugą żoną, od około 1875 roku, była Amalia Celestyna z domu Popiel (ur. 8 kwietnia 1840, córka Heleny z domu Skolimowskiej i Józefa Popiela – urzędnika magistratów miejskich w Stryju, a później w Stanisławowie oraz Złoczowie; zmarła 7 lutego 1882 roku, dzień po urodzeniu córki Amalii Zofii). Mieli dzieci: Tadeusza Felicjana (ur. 9 czerwca 1876, zmarł 19 maja 1887 w wieku 11 lat), Zofię Jadwigę (ur. 17 grudnia 1877, zmarła 31 maja 1881 w wieku 3,5 lat na zapalenie oskrzeli; obie zostały pochowane na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku, a ich nagrobek został wpisany do rejestru obiektów zabytkowych) oraz Amalię Zofię (ur. 6 lutego 1882, nauczycielka, pracowała w pięcioklasowej szkole żeńskiej w Rudkach jako Amalia Świtalska, a od 1905 roku jako Amalia Karpow, zmarła 23 kwietnia 1906 roku). Jego trzecią żoną była Antonina Maria z domu Veith (1855-1944), pochodząca z spolonizowanej rodziny austriackiej, zamieszkałej w Sanoku od 1834 roku, córka Wilhelma Veitha, emerytowanego inspektora podatkowego w Sanoku. Z Antoniną miał syna Kazimierza Stanisława (1886-1962, legionista, polityk w II RP) oraz córkę Stefanię (zamężną Wciślak).
Albin Świtalski zmarł 22 marca 1923 roku we Lwowie i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim w grobowcu swojego teścia Wilhelma Veitha.
Odznaczenia
Austro-węgierskie
Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (1904).
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1904).
W marcu 1919 roku Albin Świtalski przekazał w Miejskiej Kasie Oszczędności we Lwowie dary na rzecz Skarbu Polski, w tym 1 złoty krzyż kawalerski, 5 medali bronzowych oraz biżuterię.
