Albin Siekierski

Albin Franciszek Siekierski (ur. 1 marca 1920 w Imielinie, zm. 28 lutego 1989 w Katowicach) był polskim pisarzem, scenarzystą oraz posłem na Sejm PRL IX kadencji.

Życiorys

Urodził się w rodzinie związanej z kolejami. W 1938 roku ukończył gimnazjum klasyczne w Mysłowicach, a następnie podjął pracę jako praktykant w lokalnej poczcie.

Po wybuchu II wojny światowej, najpierw kontynuował pracę w poczcie w Mysłowicach, a potem w Czechowicach-Dziedzicach. W obawie przed aresztowaniem uciekł do Krakowa. Mimo braku przynależności do Volkslisty, został wcielony do Wehrmachtu i wysłany na front wschodni. Został ranny w bitwie na łuku kurskim, a po powrocie do zdrowia zdezerterował. Dzięki przyjaciołom uzyskał nowe dokumenty na nazwisko Bonifacy Czyżewski. Niestety, w Krakowie został zatrzymany podczas łapanki i trafił do obozu pomocniczego w Saksonii, gdzie przymusowo pracował w fabryce porcelany w Dolnej Bawarii.

Po zakończeniu wojny wrócił na Górny Śląsk. Zajął się pracą w spółdzielczości oraz podjął studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Gospodarczych w Katowicach, które ukończył w 1952 roku. W 1953 roku zaczął pracę w Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych Przemysłu Węglowego w Katowicach.

Swoją literacką karierę rozpoczął od debiutu poetyckiego w 1936 roku w czasopiśmie „Junak”. Po wojnie opublikował dwa opowiadania w „Gościu Niedzielnym” i „Ogniwach” (organ Związku Powstańczego). W latach pięćdziesiątych był członkiem zespołu redakcyjnego „Poglądów”. W 1958 roku opublikował utwór sceniczny Domek z ogródkiem, a w 1959 roku ukazały się kolejne prace: Na granicy Górnego Śląska oraz Umowa stoi, a w 1960 roku jednoaktówka Szarwark. Od 1961 roku należał do Związku Literatów Polskich.

W 1960 roku zadebiutował powieścią Ocalenie, która stała się jego właściwym debiutem literackim. W kolejnych latach opublikował m.in.: Urodzajne piachy (1961), Pół godziny przyjaźni (1961), na podstawie której nakręcono film Czerwone berety, Odchodzące niepokoje (1966), Ku górze nad rzeką (1971), Ziemia nie boi się kul (1971), Chłodny wiatr odpędza ptaki (zbiór opowiadań 1972), Czarne i białe pióropusze (1965), Dziewczyna ze strzelnicy (1969), Nie odpoczywa w spokoju (1978), Drzewo liści nie dobiera (1972), Nie dojrzeje owoc (1975), Nic się nie stało (1975), Druga strona księżyca (1979) oraz scenariusz do filmu Ślad na ziemi (1977–1978). Akcja powieści Ziemia nie boi się kul toczy się w Imielinie w okresie powstań śląskich. W ciągu trzydziestu lat napisał wiele powieści, opowiadań, sztuk teatralnych oraz felietonów.

Na podstawie jednego z opowiadań z cyklu Tego domu już nie ma, Kazimierz Kutz stworzył scenariusz do filmu Paciorki jednego różańca. Inne jego sztuki sceniczne to: Symulanci (1963), Nie wstydź się własnej żony (1973), Sprawa osobista (1975), Wina bez kary (1975) oraz Fermentacja (1978). Napisał również scenariusz do serialu telewizyjnego Blisko, coraz bliżej (reż. Zbigniew Chmielewski).

W 1985 roku został posłem na Sejm PRL IX kadencji z ramienia PZPR. W 1988 roku otrzymał Śląską Nagrodę im. Juliusza Ligonia.

Tragicznie zmarł 28 lutego 1989 roku w swoim domu w Katowicach-Ligocie. Został pochowany 4 marca na cmentarzu w Panewnikach. W 2004 roku w Imielinie powstało Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne im. Albina Siekierskiego.

Ekranizacje

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1982)

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)

Srebrny Krzyż Zasługi (1974)

Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1982)

Złota honorowa odznaka „Trybuny Robotniczej” (1978)

Nagroda „Trybuny Ludu” (1984)

Dodatkowo, czterokrotnie otrzymał Nagrodę Literacką Województwa Katowickiego, w tym w 1965 roku.

Przypisy

Bibliografia

Strona sejmowa posła IX kadencji