Albin Nowotny

Albin Nowotny (urodzony 30 września 1896 roku w Rudkach, zmarły 14 listopada 1959 roku w Warszawie) to major taborów Wojska Polskiego.

Życiorys

Przyszedł na świat 30 września 1896 roku w Rudkach, w powiecie lwowskim, jako syn Antoniego. W trakcie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. 1 stycznia 1920 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem stopnia porucznika piechoty, jako warunkowego do czasu ustalenia przez komisję weryfikacyjną listy starszeństwa oficerów WP, i przydzielony do szwadronu zapasowego taborów Nr 1.

W okresie wojny z bolszewikami został odkomenderowany do 22 pułku piechoty, jednak pozostawał w ewidencji szwadronu zapasowego taborów Nr 1.

1 grudnia 1922 roku przeniesiono go z 10 do 4 dywizjonu taborów w Łodzi. W 1924 roku pełnił obowiązki komendanta Kadry szwadronu zapasowego 4 dywizjonu taborów. Od 1 października 1925 roku sprawował funkcję kwatermistrza 4 szwadronu taborów w Łodzi. W marcu 1927 roku został awansowany na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy tego szwadronu. 1 kwietnia 1929 roku przeniesiono go do kadry oficerów taborowych z równoczesnym przeniesieniem do Szefostwa Intendentury i Taborów Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi, gdzie objął stanowisko kierownika referatu taborowego. W październiku 1930 roku został przeniesiony do 5 dywizjonu taborów w Bochni na funkcję wykładowcy. W czerwcu 1933 roku przeszedł z Wydziału Taborowego Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych do Kadry 1 dywizjonu taborów, gdzie objął stanowisko komendanta kadry.

W 1939 roku był szefem taborów Okręgu Korpusu I Warszawa, a w czasie kampanii wrześniowej pełnił służbę w Sztabie Naczelnego Wodza jako naczelny szef taborów i remontu.

Zmarł 14 listopada 1959 roku i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A15-5-6).

Awanse

porucznik – 30 lipca 1920 roku, zatwierdzony w stopniu porucznika w Wojskach Taborowych z dniem 1 maja 1920 roku.

rotmistrz – 27 sierpnia 1920 roku, zatwierdzony w stopniu rotmistrza w Wojskach Taborowych z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w 1922 roku zweryfikowany z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku (w 1924 roku zajmował 13. lokatę w korpusie oficerów zawodowych taborowych, w 1928 roku – 9. lokatę i w 1932 roku – 5. lokatę).

major – 27 czerwca 1935 roku, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku, z 1. lokatą w korpusie oficerów zawodowych taborowych.