Albin Małysiak

Albin Małysiak (ur. 12 czerwca 1917 w Koconiu, zm. 16 lipca 2011 w Krakowie) był polskim duchownym rzymskokatolickim, członkiem Zgromadzenia Księży Misjonarzy oraz biskupem pomocniczym krakowskim w latach 1970–1993. Po 1993 roku pełnił funkcję biskupa pomocniczego seniora archidiecezji krakowskiej.

Życiorys

Albin Małysiak pochodził z rodziny kupieckiej; jego ojciec był aktywnym działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego związanym z ruchem witosowskim. W latach 1936–1941 studiował w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie, gdzie 12 kwietnia 1936 roku złożył śluby wieczyste w Zgromadzeniu Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo (CM). Święcenia kapłańskie otrzymał 1 maja 1941 roku z rąk biskupa Stanisława Rosponda.

Na początku swojej kariery był wikariuszem i katechetą w Zembrzycach koło Wadowic, gdzie podczas okupacji organizował pomoc dla dzieci i osób wysiedlonych. W latach 1942–1944 pracował w Krakowie, a następnie w zakładzie dla osób starszych im. Helclów w Szczawnicy. Udzielał również lekcji w ramach tajnego nauczania, obejmujących łacinę, religię i gimnastykę. Wspólnie z siostrą Bronisławą Wilemską zdołał uratować pięć osób narodowości żydowskiej, co zaowocowało przyznaniem im tytułu „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” przez instytut Jad Waszem w Jerozolimie 23 listopada 1993 roku. W latach 1946–1947 był katechetą w tarnowskiej szkole średniej oraz wikariuszem parafii pw. Świętej Rodziny. Obronił magisterium na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1950 roku, a dwa lata później uzyskał doktorat z teologii. Był ostatnim dyrektorem Zakładu Wychowawczego im. ks. Siemaszki przy ul. Długiej 42 w Krakowie przed jego likwidacją w 1954 roku. Od 1954 roku uczył w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie, a w 1959 roku został proboszczem krakowskiej parafii Księży Misjonarzy pw. NMP z Lourdes. Zajmował się również duszpasterstwem akademickim.

14 stycznia 1970 roku został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej z tytularną stolicą Beatia. Sakrę biskupią otrzymał 5 kwietnia 1970 roku z rąk kardynała Karola Wojtyły, ówczesnego metropolity krakowskiego. Jako biskup pełnił rolę wikariusza generalnego archidiecezji krakowskiej oraz nadzorował różne wydziały w kurii metropolitalnej. Uczestniczył w pracach wielu komisji Episkopatu Polski, w tym przewodniczył Podkomisji ds. Zakonów Klauzurowych. W latach 1992–1994 był członkiem kolegium konsultorów archidiecezji krakowskiej. Po przejściu na emeryturę 27 lutego 1993 roku, 4 maja 2008 roku jako pierwszy polski biskup od czasów reformy liturgicznej, udzielił grupie wiernych sakramentu bierzmowania oraz odprawił mszę pontyfikalną w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

Wśród jego publikacji znajdują się m.in. Z duszpasterskiej teki (1979) oraz Szukamy Boga (1991). W 2010 roku ukazała się książka Droga przez stulecie, będąca zapisem rozmowy, którą biskup Albin Małysiak przeprowadził z Adamem Suwartem, dziennikarzem tygodnika „Przewodnik Katolicki”.

Zmarł 16 lipca 2011 roku. Jego msza pogrzebowa miała miejsce 22 lipca 2011 roku w katedrze wawelskiej, a pochowany został na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Odznaczenia i wyróżnienia

Na podstawie postanowienia prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 10 października 2007 roku, Albin Małysiak został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Ponadto, na wniosek Kapituły Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego, przyznano mu 14 maja 2010 roku Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu jego wybitnych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie patriotyzmu, wychowania oraz działalności na rzecz Kościoła.

W 1993 roku instytut Jad Waszem uhonorował go tytułem „Sprawiedliwego wśród Narodów Świata”.

W 2005 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela Krakowa.