Albin Łakomy

Albin Łakomy, znany również jako Tomasz Sarnek, nosił pseudonimy: Twornik oraz Brzęczyk. Urodził się 16 lutego 1915 roku w Kamionnej, a zmarł 2 czerwca 1994 roku w Poznaniu. Był zawodowym podoficerem Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz Armii Krajowej, pełniąc rolę starszego sierżanta lotnictwa, radiomechanika oraz radiotelegrafisty. Należał również do grupy cichociemnych.

Życiorys

Albin Łakomy ukończył pięć klas gimnazjum państwowego w Rawiczu oraz w 1935 roku 3-letnią Szkołę Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy. Od 1932 roku był przydzielony do 2 pułku lotniczego w Krakowie, gdzie w 1937 roku awansował na podoficera i objął dowództwo drużyny łączności w 21 eskadrze liniowej.

W trakcie września 1939 roku walczył w swojej eskadrze, która została przekształcona w 21 eskadrę bombową lekką, wchodzącą w skład Brygady Bombowej. Przekroczył granicę polsko-rumuńską 18 września 1939 roku i został internowany w Rumunii (w Turnu-Severinie). W marcu 1940 roku dotarł do Francji, gdzie dołączył do Polskich Sił Powietrznych w Lyonie. Uczestniczył w osłonie Romorantin, w kluczu myśliwców dowodzonym przez kpt. Tadeusza Opulskiego (II Klucz Kominowy). 27 czerwca 1940 roku znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie 12 września został przydzielony do dywizjonu 308, a później do dywizjonu bombowego 300. Brał udział w lotach bojowych, zarówno podczas bitwy o Anglię, jak i w misjach nad kontynentem, pełniąc rolę radiomechanika.

Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w zakresie radiotelegrafii oraz kursie łączności w Cowdenbeath, został zaprzysiężony 4 marca 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzut został przeprowadzony w nocy z 9 na 10 kwietnia 1944 roku w ramach operacji „Weller 1”, dowodzonej przez kpt. naw. Stanisława Daniela. Otrzymał przydział do Oddziału V Łączności sztabu Okręgu Lublin AK, do oddziału partyzanckiego „Pająk”, gdzie działał jako oficer teletechniczny. Obsługiwał radiostację Komendy Okręgu od 1 maja do 30 lipca 1944 roku, prowadził szkolenia dla żołnierzy oraz dowodził plutonem. Brał udział w wielu walkach, m.in. w Pamięcinie, Walentynowie, Pilaszkowicach i Piaskach Luterskich, w których wykazał się odwagą i determinacją.

W październiku 1944 roku, pod przybranym nazwiskiem (Tomasz Sarnek), wstąpił do ludowego Wojska Polskiego, jednak w obawie przed aresztowaniem zdezerterował w sierpniu 1945 roku. Osiedlił się w Poznaniu, gdzie pracował w firmach Centra oraz Centrali Handlowej Przemysłu Drzewnego. W 1951 roku ukończył Technikum Przemysłu Drzewnego i zdał maturę. 12 listopada 1951 roku został aresztowany przez UB i przewieziony do więzienia mokotowskiego w Warszawie, gdzie skazano go na 2,5 roku pozbawienia wolności. W wyniku amnestii został zwolniony 12 marca 1954 roku. Pracował jako kierownik sklepu meblowego w Poznaniu, a w 1976 roku przeszedł na emeryturę.

Postanowieniem Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie z 5 września 1996 roku uchylono wyrok w całości, a działalność Łakomego uznano za pracę na rzecz niepodległości Polski.

Awanse

plutonowy – lipiec 1941 roku
sierżant – 4 marca 1943 roku
starszy sierżant – 10 kwietnia 1944 roku

W niektórych dokumentach wydanych po wojnie przez Ministerstwo Obrony Narodowej w Londynie pojawiały się informacje, że Albin Łakomy został awansowany na chorążego i podporucznika, jednak nie zostały one potwierdzone przez inne źródła.

Ordery, odznaczenia i odznaki

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1948) nr 13550
Krzyż Walecznych (1949)
Brązowy Krzyż Zasługi
Krzyż Partyzancki (1961)
Medal Lotniczy (czterokrotnie, 1946)
Medal Wojska (czterokrotnie, 1948)
Krzyż Armii Krajowej (1968)
Defence Medal (Wielka Brytania)
War Medal 1939-1945 (Wielka Brytania)
1939-1945 Star (Wielka Brytania)
odznaka pamiątkowa Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich (1935)
odznaka 2 pułku lotniczego (1937)
Znak Spadochronowy
odznaka oddziału partyzanckiego AK „Pająk” (1984)

Życie rodzinne

Albin Łakomy był synem Antoniego i Anny z domu Kwaśniewskiej. Dwukrotnie wstąpił w związek małżeński:

w 1938 roku ożenił się z Ireną Sobkowiak (1920–1987), z którą miał trzech synów: Jerzego (1939–1996), Ryszarda (ur. 1952) i Andrzeja (ur. 1953)
po śmierci żony, 11 marca 1989 roku w Poznaniu, ożenił się z Janiną z domu Augustyniak (primo voto Liberacką)

Przypisy

Bibliografia

Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 3. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2002, s. 67–69. ISBN 83-910535-4-7.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 357. ISBN 83-211-0537-8.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 190–191.
Biogram Albina Łakomego. [dostęp 2013-12-01].