Albin Eschrich
Albin Eschrich (ur. 29 maja 1874 w Geschwenda, zm. 23 listopada 1946 w Polanicy-Zdroju) był dyrygentem oraz kompozytorem, który przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora muzycznego orkiestry uzdrowiskowej w Polanicy-Zdroju (niem. Altheide Bad).
Wczesne życie i edukacja
Eschrich rozpoczął swoją edukację muzyczną w szkole muzycznej w Ilmenau (w księstwie saksońsko-weimarskim w Turyngii), gdzie skupiał się głównie na grze na tubie, kontrabasie i wiolonczeli. Po ukończeniu nauki pracował jako muzyk w Sondershausen, a następnie w orkiestrze górniczej Wałbrzych-Szczawno-Zdrój. Obie jego żony były córkami Hugo Pohla, dyrygenta tej orkiestry. Później Eschrich grał w orkiestrze Teatru Miejskiego we Wrocławiu, a następnie powrócił do Turyngii, gdzie dołączył do orkiestry słynnego Hoftheater (Teatru Dworskiego) w Meiningen. W tym teatrze działał książę Saksonii-Meiningen, Jerzy II, który był jego sponsorem i reformatorem. Jego pierwszą żoną była Karolina (Charlotte) Hohenzollern, córka Marianny Orańskiej, a od 1878 roku żoną następcy tronu Bernarda była księżniczka pruska Charlotta Hohenzollern, która wspierała budowę i była jedną z fundatorek kościoła ewangelickiego w Polanicy. Te związki mogły mieć wpływ na jego przybycie do tego uzdrowiska.
Praca w Polanicy-Zdroju
W Polanicy-Zdroju nastąpił dynamiczny rozwój kurortu po jego zakupie przez spółkę przedsiębiorcy i właściciela największego browaru we Wrocławiu, Georga Haasego. Na zlecenie nowego dyrektora uzdrowiska, Georga Berlita, w 1906 roku Eschrich założył orkiestrę uzdrowiskową i osiedlił się w willi Clara. Współpracował z niektórymi dawnymi kolegami z orkiestry wrocławskiej, a po I wojnie światowej regularnie uzupełniał skład orkiestry na każdy sezon. W połowie lat dwudziestych w orkiestrze grało do 34 muzyków z zespołów teatralnych z Zgorzelca, Nysy i Bytomia. Od października do kwietnia orkiestry występowały w swoich teatrach, podczas gdy Eschrich angażował się w orkiestrze Teatru Miejskiego we Wrocławiu oraz Śląskiej Orkiestrze Krajowej.
Muzyka uzdrowiskowa
Starannie dobrany repertuar uzdrowiskowy stanowił dla gości rozwijającego się kurortu nie tylko formę rozrywki, ale również wsparcie duchowe. Koncerty symfoniczne oraz występy solistów organizowane przez Albina Eschricha w Polanicy były uważane za wzorowe na Śląsku i zdobyły uznanie wśród lokalnych krytyków muzycznych. Pod jego batutą występowali znani soliści. Ważnymi momentami w jego karierze w Polanicy były obchody 100-lecia uzdrowiska w 1928 roku oraz 25-lecia jego dyrygentury w 1931 roku. Z okazji stulecia skomponował on marsz jubileuszowy „Polanica leczy serce” (niem. Altheide heilts Herz), do którego tekst napisał jego przyjaciel, nauczyciel Franz Wagner. Marsz został nagrany na płytę w wrocławskim radiu, a w oryginalnym wykonaniu brał udział chór uczniów polanickich szkół.
Jubileusze i uznanie
W 1931 roku, z okazji 25-lecia dyrygentury, Eschrich, który zyskał sławę daleko poza granicami Polanicy, został uhonorowany specjalnym koncertem w Teatrze Zdrojowym, w którym zaprezentowano utwory Mozarta, Wagnera oraz Johanna Straussa. Uroczystość zakończył koncert jubileuszowy Orkiestry Zdrojowej, która liczyła 42 muzyków, a także gościnny występ dyrygentów ze Śląska.
Kontakty artystyczne
Jako ceniony muzyk utrzymywał osobiste relacje z wieloma artystami, solistami oraz kompozytorami, w tym z Franzem Lehárem i Paulem Lincke. Ten ostatni, uznawany za „ojca” berlińskiej operetki, był regularnym kuracjuszem w Polanicy w latach 1938–1944 i chętnie uczestniczył w partiach skata u dyrektora uzdrowiska Berlita oraz samego Eschricha. Willa Clara była popularnym miejscem spotkań artystów, a jej towarzyska atmosfera inspirowała do twórczej pracy.
Ostatnie lata i śmierć
Po zakończeniu II wojny światowej Eschrich był tak schorowany, że nie był w stanie przetransportować się w czasie wysiedlenia. Zmarł 23 listopada 1946 roku w swojej willi Clara (przy ul. Piastowskiej 1). Jego grobowiec znajduje się na cmentarzu ewangelickim w Polanicy. Dwa miesiące później, 26 stycznia 1947 roku, złożono mu hołd w kościele św. Pawła w berlińskiej dzielnicy Zehlendorf. Uroczystość była wzruszającym wydarzeniem, w którym uczestniczył jego syn Werner, dyrygent w Berlinie Zachodnim, siostrzenica Ilse Hübener, znana sopranistka, oraz synowa Maria, skrzypaczka, oddając cześć zmarłemu dyrygentowi.
Przypisy
Bibliografia
Georg G. Wenzel (red.), Heimatbuch. Altheide Bad, Kreis Glatz/Schlesien, Lingen 1991, ISBN 978-3-928539-00-5, OCLC 836189709. Brak numerów stron w książce.
Loading ...