Alberyk III (znany również jako Alberyk II, zmarł 20 września 1200 w Lillebonne) – był hrabią Dammartin od 1183 roku oraz panem La Ferté-Alais.
Życiorys
Alberyk był synem pana La Ferté-Alais oraz pretendenta do hrabstwa Dammartin, Alberyka II, i jego nieznanej z imienia żony. Po raz pierwszy pojawia się w źródłach w statucie z 1162 roku. Na początku był zwolennikiem królów francuskich. W latach 1171-1176 oddał La Ferté-Alais królowi Ludwikowi VII, który w 1176 roku rozwiązał spór sukcesyjny dotyczący hrabstwa Dammartin na korzyść Alberyka, przyznając mu zamek oraz folwark, które były tymczasowo pod opieką królewską. Król Ludwik VII wymienił także nieruchomość z paryskim Hôtel-Dieu, zaznaczając, że podczas rządów nad zamkiem Dammartin podarował folwark pomiędzy miejscami zwanymi Mintriacum i Moriacum, dlatego po zwrocie własności Alberykowi musiał mu zrekompensować inną nieruchomością. W 1185 roku Alberyk, wspólnie z żoną Matyldą oraz synem Renaldem, hrabią Boulogne, przekazał ziemie w Dammartin kościołowi św. Piotra. W późniejszych latach przeszedł na stronę Plantagenetów, co zmusiło go do osiedlenia się w swoich angielskich dobrach. W 1187 roku otrzymał od króla Anglii Henryka II w lenno Lillebonne w Normandii, gdzie zmarł 20 września 1200 roku. Został pochowany w klasztorze Jumièges.
Rodzina
W 1159 lub 1160 roku Alberyk ożenił się z Joanną Basset, wdową po Gwidonie FitzPain de Ridale oraz Szymonie z Gerardmoulins. Dzięki temu małżeństwu stał się właścicielem Piddington w hrabstwie Oxfordshire. Joanna zmarła niedługo po ślubie.
Po 1162 roku Alberyk ożenił się z Matyldą, córką hrabiego Clermont Renalda II. Z tego małżeństwa pochodziło siedmioro dzieci:
- Renald I (ok. 1165–1227), hrabia Dammartin, a później poprzez małżeństwo z hrabiną Idą także hrabia Boulogne,
- Raul,
- Szymon (1180–1239), mąż hrabiny Ponthieu Marii,
- Alicja, żona Jana z Trie,
- Agnieszka, żona Wilhelma de Fiennes,
- Klemencja, żona Jakuba, syna pana Saint-Omer Wilhelma IV,
- Julia, żona pana Gournay Hugona V.
Istnieje możliwość, że Alberyk i Matylda mieli jeszcze jedną córkę, której wnukami byli Enguerrand oraz Renald de Picquigny.
Przypisy
Loading ...