Alberyk II

Alberyk II

Alberyk II (urodzony około 905; zmarł w 954) był księciem Rzymu w latach 932–954. Był synem Alberyka I, księcia Spoleto, oraz jego żony Marozji, znanej z wpływów w Rzymie. Alberyk II był ojcem Oktawiana i Teofilakta, a jego przyrodnim bratem był Jan XI.

Życiorys

W 932 roku, po sporze z trzecim mężem matki, królem Włoch, Alberyk II zainicjował rewoltę przeciwko Hugonowi z Arles. Działania te doprowadziły do ucieczki Hugona z Rzymu oraz uwięzienia Marozji. Dzięki tym wydarzeniom Alberyk uzyskał kontrolę nad Rzymem i ogłosił się księciem Rzymu. Sprawował władzę aż do swojej śmierci w 954 roku, a jego wpływy przyczyniły się do wyboru Agapita II na papieża, który był mu lojalny.

W 936 roku Alberyk II ożenił się z aldą, swoją przyrodnią siostrą (córką Gwidona), z którą doczekał się syna Oktawiana. Na łożu śmierci Alberyk mianował swojego syna papieżem; Oktawian przyjął imię Jan XII.

Przypisy

Bibliografia

Gilbert Dagron, Pierre Riche, Andre Vauchez: Historia chrześcijaństwa. T. 4: Biskupi, mnisi i cesarze 610–1054. Warszawa: Krupski i S-ka, 1999, s. 625–627. ISBN 83-86117-31-1.