Alberts Šeibelis

Alberts Žanis Šeibelis

Alberts Žanis Šeibelis (niem. Albert Johann Scheibel) urodził się 27 grudnia 1906 roku w Sabile, a zmarł 12 kwietnia 1972 roku w San Diego. Był łotewskim piłkarzem niemieckiego pochodzenia, który grał na pozycji pomocnika i reprezentował Łotwę w latach 1925–1939.

Kariera klubowa

Swoją przygodę z piłką nożną rozpoczął w wieku 8 lat, grając na boisku przy ulicy Ķieģeļu w Rydze, które później przekształcono w obiekt sportowy Łotewskiego Związku Młodzieży Chrześcijańskiej (LJKS). W wieku 11 lat dołączył do młodzieżowej drużyny Jākor FK. W 1918 roku wrócił do swojego rodzinnego miasta, Sabile, gdzie grał oraz szkolił młodych piłkarzy w klubie Sabiles JSFN. W 1923 roku przeniósł się do Rīgas FK, gdzie przez pierwsze dwa sezony występował w drużynie rezerw. W 1925 roku został włączony do składu drużyny seniorskiej. W sezonach 1925, 1926 i 1930 zdobył z Rīgas FK mistrzostwo Łotwy. W 1931 roku rozpoczął grę w Rīga Vanderer, gdzie spędził cztery sezony w łotewskiej ekstraklasie.

Jesienią 1934 roku dołączył do zespołu V.Ķuze. W 1936 roku z ekipą tą zdobył prawo do udziału w Virslīdze. W połowie sezonu 1937/38, z powodu niezadowalających wyników, klub został rozwiązany przez głównego sponsora, a Šeibelis powrócił do Rīga Vanderer. W barwach tego zespołu zdobył Puchar Łotwy w 1938 roku (wówczas pod nazwą Rīgas Vilki), pokonując w finale ASK Ryga 3:1, zdobywając jednocześnie bramkę. W 1940 roku, po utracie niepodległości przez Łotwę, klub został rozwiązany przez władze radzieckie.

Po rozpoczęciu radzieckiej okupacji, Šeibelis wziął udział w pierwszych mistrzostwach Łotewskiej SRR jako zawodnik Spartaks Ryga, jednak rozgrywki zostały przerwane z powodu inwazji wojsk III Rzeszy. W latach 1942–1943 grał w Virslīdze w reaktywowanym Rīgas Vilki. W 1944 roku dołączył do Rīgas US, jednak z powodu operacji nadbałtyckiej rozgrywki ligowe zostały wstrzymane. Po zakończeniu II wojny światowej opuścił Łotwę i osiedlił się w Stanach Zjednoczonych, gdzie grał w piłkę nożną na poziomie amatorskim oraz pracował jako trener w klubie Blackhawks z Minneapolis.

Kariera reprezentacyjna

9 sierpnia 1925 roku zadebiutował w reprezentacji Łotwy, grając w przegranym 1:3 meczu towarzyskim z Finlandią w Helsinkach. 20 lipca 1926 roku zdobył swoją pierwszą bramkę w drużynie narodowej, wykorzystując rzut karny w wygranym 4:1 spotkaniu z Szwecją w Rydze. Z reprezentacją Łotwy czterokrotnie triumfował w turnieju Baltic Cup (1928, 1932, 1933, 1936). W latach 1928–1934 pełnił rolę kapitana zespołu. Jako pierwszy łotewski piłkarz osiągnął 50 występów w reprezentacji, co miało miejsce w czerwcu 1937 roku w meczu przeciwko Niemcom (1:3). W sumie, w latach 1925–1939 rozegrał 54 oficjalne mecze w drużynie narodowej, w których zdobył 14 bramek.

Bramki w reprezentacji

Życie prywatne i upamiętnienie

Urodził się w 1906 roku w Sabile jako syn Niemców bałtyckich, Otto i Dory Šeibelis. W 1907 roku przeprowadził się z rodziną do Rygi. Jego ojciec walczył w I wojnie światowej, gdzie zaginął. W 1939 roku Šeibelis opublikował książkę „Piłka nożna. Teoria, taktyka, technika” (łot. „Futbols. Teorija, taktika, tehnika”), która była pierwszą publikacją o tematyce piłkarskiej w języku łotewskim. Po II wojnie światowej wyemigrował do Niemiec, a następnie do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiedlił się na stałe. Zmarł w 1972 roku i został pochowany na Cmentarzu Evergreen w Tucson.

W 2001 roku na jego cześć nazwano klub FK Alberts z Rygi, z którego w 2008 roku utworzono akademię piłkarską JDFS Alberts. Jego imieniem nazwano także stadion piłkarski (łot. Alberta Šeibeļa stadions), zlokalizowany w północnej Rydze w dzielnicy Vecdaugava.