Alberto Tomba
Alberto Tomba (urodzony 19 grudnia 1966 roku w San Lazzaro di Savena) to włoski narciarz alpejski, który zdobył trzy złote medale olimpijskie, dwa tytuły mistrza świata oraz Puchar Świata. Jest jednym z najbardziej utytułowanych sportowców w historii narciarstwa alpejskiego.
Kariera
Alberto Tomba zadebiutował na międzynarodowej scenie w 1983 roku podczas mistrzostw świata juniorów w Sestriere, gdzie zajął szesnaste miejsce w slalomie. Natomiast swój pierwszy start w zawodach Pucharu Świata miał 16 grudnia 1985 roku w Madonna di Campiglio. Już 23 lutego 1986 roku w Åre zdobył swoje pierwsze punkty, zajmując szóste miejsce w slalomie, mimo startu z 62. numerem. W sezonie 1985/1986 punktował jeszcze trzykrotnie, w tym powtórzył wynik z Madonna di Campiglio 16 marca 1986 roku w Whistler, gdzie także był szósty w supergigancie. Ostatecznie zajął 51. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Na początku sezonu 1986/1987, 14 grudnia 1986 roku w Alta Badia, po raz pierwszy stanął na podium zawodów pucharowych, zdobywając drugie miejsce w slalomie gigancie, gdzie przegrał jedynie z Richardem Pramottonem. W tym sezonie jeszcze sześciokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, ale nie zdobył więcej podium. W klasyfikacji generalnej zajął piętnaste miejsce, a w klasyfikacji giganta dziewiąte. W lutym 1987 roku wystartował na mistrzostwach świata w Crans-Montana, zdobywając swój pierwszy medal na międzynarodowej imprezie – brąz w gigancie, ustępując jedynie Pirminowi Zurbriggenowi i Markowi Girardelliemu. W supergigancie zajął czternaste miejsce, a w slalomie nie ukończył rywalizacji.
Pierwsze zwycięstwo w zawodach PŚ odniósł 27 listopada 1987 roku w Sestriere, gdzie był najlepszy w slalomie. W sezonie 1987/1988 aż dziewięciokrotnie stawał na podium, z czego osiem razy triumfował: w Sestriere, Alta Badia, Saas-Fee oraz w kilku innych slalomach. Dzięki temu zdobył swoje pierwsze Małe Kryształowe Kule w klasyfikacjach slalomu i giganta, jednak w klasyfikacji generalnej zajął drugie miejsce, przegrywając z Zurbriggenem o 29 punktów. Na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku zdobył dwa złote medale, wygrywając zarówno w gigancie, jak i slalomie.
W kolejnych dwóch sezonach łącznie odniósł cztery zwycięstwa w Pucharze Świata, a w sezonie 1988/1989 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej oraz drugie w klasyfikacji slalomu. W 1989 roku wystartował na mistrzostwach świata w Vail, gdzie uplasował się na szóstym miejscu w supergigancie oraz siódmy w slalomie gigancie.
Bez medalu wrócił z mistrzostw świata w 1991 roku w Saalbach-Hinterglemm, gdzie zajął czwarte miejsce w slalomie, przegrywając z Norwegiem Ole Kristianem Furusethem o 0,24 sekundy. W zawodach Pucharu Świata dziewięciokrotnie stawał na podium, z czego sześć razy na najwyższym stopniu. W sezonie 1990/1991 zdobył drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, ustępując tylko Marcowi Girardellemu.
W sezonie 1991/1992 Tomba ponownie zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, tym razem za Paulem Accolą. Odniósł dziewięć zwycięstw, co pozostaje jego najlepszym wynikiem w karierze. Na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku zdobył złoty medal w gigancie, a następnie srebrny w slalomie, stając się pierwszym alpejczykiem, który obronił tytuł olimpijski. W 1993 roku wrócił z mistrzostw świata w Morioce bez medalu, nie ukończywszy slalomu.
Najważniejszym wydarzeniem sezonu 1993/1994 były igrzyska olimpijskie w Lillehammer, gdzie Tomba nie ukończył giganta, a w slalomie zajął drugie miejsce. W sezonie 1994/1995 zdobył Kryształową Kulę za pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej, triumfując w jedenastu zawodach. W 1995 roku stał się drugim alpejczykiem w historii, który wygrywał przynajmniej jedne zawody Pucharu Świata przez dziesięć lat z rzędu.
W sezonie 1995/1996 Tomba odniósł jeszcze trzy zwycięstwa, a jego kariera zakończyła się w 1998 roku po igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie nie zdobył medali. Po zakończeniu kariery, Tomba zdobył łącznie 50 zwycięstw w zawodach Pucharu Świata, co plasowało go na drugim miejscu w klasyfikacji wszech czasów, a także 88 razy stawał na podium, co daje mu szóste miejsce w tej samej klasyfikacji.
Osiągnął także osiem tytułów mistrza Włoch, a za swoje osiągnięcia zdobył wiele nagród, w tym Skieur d’Or oraz Wojskowy Krzyż Zasługi. W 2008 roku, dziesięć lat po zakończeniu kariery, wydał autobiografię pt. „Pierwszy i drugi przejazd”.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
sezon 1985/1986: 51.
sezon 1986/1987: 15.
sezon 1987/1988: 2.
sezon 1988/1989: 3.
sezon 1989/1990: 9.
sezon 1990/1991: 2.
sezon 1991/1992: 2.
sezon 1992/1993: 5.
sezon 1993/1994: 3.
sezon 1994/1995: 1.
sezon 1995/1996: 5.
sezon 1996/1997: 25.
sezon 1997/1998: 14.
Zwycięstwa w zawodach
Sestriere – 27 listopada 1987 (slalom)
Sestriere – 29 listopada 1987 (gigant)
Alta Badia – 13 grudnia 1987 (gigant)
Madonna di Campiglio – 16 grudnia 1987 (slalom)
Kranjska Gora – 20 grudnia 1987 (slalom)
Bad Kleinkirchheim – 17 stycznia 1988 (slalom)
Saas-Fee – 19 stycznia 1988 (gigant)
Åre – 19 marca 1988 (slalom)
Oppdal – 22 marca 1988 (slalom)
Madonna di Campiglio – 11 grudnia 1988 (slalom)
Waterville Valley – 29 listopada 1989 (slalom)
Geilo – 8 marca 1990 (slalom)
Sälen – 12 marca 1990 (slalom)
Sestriere – 11 grudnia 1990 (slalom)
Alta Badia – 16 grudnia 1990 (gigant)
Kranjska Gora – 21 grudnia 1990 (gigant)
Lillehammer – 1 marca 1991 (gigant)
Aspen – 9 marca 1991 (gigant)
Waterville Valley – 21 marca 1991 (gigant)
Park City – 23 listopada 1991 (gigant)
Park City – 24 listopada 1991 (slalom)
Sestriere – 10 grudnia 1991 (slalom)
Alta Badia – 15 grudnia 1991 (gigant)
Kranjska Gora – 5 stycznia 1992 (slalom)
Kitzbühel – 19 stycznia 1992 (slalom)
Wengen – 26 stycznia 1992 (slalom)
Crans-Montana – 20 marca 1992 (gigant)
Crans-Montana – 22 marca 1992 (slalom)
Garmisch-Partenkirchen – 9 stycznia 1993 (slalom)
Stoneham – 5 grudnia 1993 (slalom)
Sestriere – 14 grudnia 1993 (slalom)
Chamonix – 30 stycznia 1994 (slalom)
Garmisch-Partenkirchen – 6 lutego 1994 (slalom)
Tignes – 4 grudnia 1994 (slalom)
Sestriere – 12 grudnia 1994 (slalom)
Lech – 20 grudnia 1994 (slalom)
Lech – 21 grudnia 1994 (slalom)
Alta Badia – 22 grudnia 1994 (gigant)
Kranjska Gora – 6 stycznia 1995 (gigant)
Garmisch-Partenkirchen – 8 stycznia 1995 (slalom)
Kitzbühel – 15 stycznia 1995 (slalom)
Wengen – 22 stycznia 1995 (slalom)
Adelboden – 4 lutego 1995 (gigant)
Bormio – 18 marca 1995 (gigant)
Madonna di Campiglio – 19 grudnia 1995 (slalom)
Kranjska Gora – 22 grudnia 1995 (slalom)
Flachau – 7 stycznia 1996 (slalom)
Schladming – 30 stycznia 1997 (slalom)
Schladming – 8 stycznia 1998 (slalom)
Crans-Montana – 15 marca 1998 (slalom)
Pozostałe miejsca na podium
Alta Badia – 14 grudnia 1986 (gigant) – 2. miejsce
Lienz – 12 stycznia 1988 (slalom) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 17 grudnia 1988 (slalom) – 3. miejsce
Kirchberg – 10 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
Kitzbühel – 15 stycznia 1989 (slalom) – 2. miejsce
Adelboden – 17 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
Wengen – 22 stycznia 1989 (slalom) – 2. miejsce
Furano – 5 marca 1989 (slalom) – 2. miejsce
Veysonnaz – 4 marca 1990 (slalom) – 2. miejsce
Mt. Hutt – 8 sierpnia 1990 (slalom) – 3. miejsce
Adelboden – 15 stycznia 1991 (gigant) – 2. miejsce
Waterville Valley – 23 marca 1991 (slalom) – 2. miejsce
Breckenridge – 29 listopada 1991 (gigant) – 2. miejsce
Breckenridge – 30 listopada 1991 (slalom) – 2. miejsce
Madonna di Campiglio – 17 grudnia 1991 (slalom) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 4 stycznia 1992 (gigant) – 3. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1992 (slalom) – 3. miejsce
Saint-Gervais – 2 lutego 1992 (gigant) – 2. miejsce
Sestriere – 28 listopada 1992 (gigant) – 2. miejsce
Alta Badia – 13 grudnia 1992 (gigant) – 3. miejsce
Madonna di Campiglio – 15 grudnia 1992 (slalom) – 2. miejsce
Kranjska Gora – 19 grudnia 1992 (slalom) – 2. miejsce
Lech – 17 stycznia 1993 (slalom) – 3. miejsce
Veysonnaz – 19 stycznia 1993 (gigant) – 2. miejsce
Veysonnaz – 24 stycznia 1993 (slalom) – 2. miejsce
Åre – 27 marca 1993 (gigant) – 2. miejsce
Park City – 27 listopada 1993 (gigant) – 2. miejsce
Alta Badia – 19 grudnia 1993 (gigant) – 2. miejsce
Madonna di Campiglio – 20 grudnia 1993 (slalom) – 2. miejsce
Kitzbühel – 16 stycznia 1994 (slalom) – 3. miejsce
Vail – 19 listopada 1995 (slalom) – 3. miejsce
Alta Badia – 17 grudnia 1995 (gigant) – 3. miejsce
Flachau – 6 stycznia 1995 (gigant) – 2. miejsce
Kitzbühel – 14 stycznia 1996 (slalom) – 2. miejsce
Madonna di Campiglio – 17 grudnia 1996 (slalom) – 2. miejsce
Kitzbühel – 26 stycznia 1997 (slalom) – 2. miejsce
Vail – 15 marca 1997 (slalom) – 3. miejsce
Saalbach-Hinterglemm – 6 stycznia 1998 (gigant) – 2. miejsce
Bibliografia
Oficjalna Strona. albertotomba.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-14)]. (wł. • ang.)
Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na Alpine Ski Database (ang.)
Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-31)]. (ang.).
Loading ...