Alberto Michelini

Alberto Michelini (ur. 25 lipca 1941 w Rzymie) to włoski polityk, dziennikarz oraz publicysta, który był posłem do Parlamentu Europejskiego w II i III kadencji oraz wieloletnim parlamentarzystą krajowym.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”. Jego kariera dziennikarska rozpoczęła się w 1968 roku, gdy zaczął pracować w telewizji RAI, gdzie od 1970 roku pełnił funkcję prezentera serwisów informacyjnych. Jako korespondent krajowy i międzynarodowy relacjonował wydarzenia takie jak wojna w Afganistanie oraz konflikt w Irlandii Północnej. Był jednym z pierwszych dziennikarzy, którzy przeprowadzili wywiad z papieżem Janem Pawłem II, a jego prace dotyczące tej postaci obejmują około 20 filmów oraz 10 książek. W dniu zamachu na papieża 13 maja 1981 roku również był obecny. Współpracował z Centro Televisivo Vaticano, stając się jednym z czołowych watykanistów. Angażował się także w działalność Opus Dei oraz był liderem organizacji Progetto Famiglia, która promuje tradycyjne wartości rodzinne, oraz Fabula in Art, skoncentrowanej na edukacji w krajach rozwijających się.

Michelini zaangażował się w politykę w ramach Chrześcijańskiej Demokracji. W 1984 i 1989 roku był wybierany do Parlamentu Europejskiego, przystępując do grupy Europejskiej Partii Ludowej. Pełnił funkcję przewodniczącego Delegacji do Wspólnej Komisji Parlamentarnej WE-Malta w latach 1989–1994 oraz był członkiem m.in. Komisji ds. Rozwoju i Współpracy oraz Komisji ds. Kwestii Politycznych. W 1985 roku, kandydując do rady miejskiej Rzymu, zdobył najwięcej głosów ze wszystkich kandydatów.

W latach 1987–2006 był członkiem Izby Deputowanych w kadencjach X, XI, XII, XIII i XIV. Początkowo zasiadał w niej z ramienia DC, a w 1994 roku uzyskał mandat z listy Patto Segni, jednak opuścił tę partię po kilku miesiącach. W kwietniu 1994 roku współtworzył ugrupowanie Cattolici Liberali, a w grudniu dołączył do frakcji parlamentarnej Federalisti e Liberaldemocratici, która składała się z byłych parlamentarzystów Ligi Północnej i Forza Italia. W 1995 roku przystąpił do Forza Italia, zdobywając reelekcję na dwie kolejne kadencje. W tym samym roku bez powodzenia kandydował na prezydenta regionu Lacjum. W 2001 roku został pełnomocnikiem Silvia Berlusconiego ds. planu dla Afryki. W 2006 roku, jako lider listy Waltera Veltroniego, ubiegał się o miejsce w radzie miejskiej Rzymu, jednak jego komitet nie przekroczył progu wyborczego; wówczas opuścił Forza Italia, sprzeciwiając się kandydaturze Gianniego Alemanno na burmistrza.