Alberto Martín Margret (urodzony 20 sierpnia 1978 roku w Barcelonie) to hiszpański tenisista, który był reprezentantem Hiszpanii w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Rozpoczął treningi w wieku 6 lat i w połowie lat 90. XX wieku był jednym z najlepszych juniorów na świecie. W 1996 roku zdobył tytuł w juniorskiej edycji French Open oraz zwyciężył w nieoficjalnych mistrzostwach świata juniorów Orange Bowl w kategorii do lat 18.
Jako profesjonalny tenisista Martín występował w latach 1995–2010.
W 1997 roku po raz pierwszy dotarł do półfinału w turnieju ATP World Tour, który odbył się w Umagu. Wyniki z 1999 roku pozwoliły mu na dłużej zagościć wśród najlepszych setek rankingu. W tymże roku wygrał dwa turnieje ATP World Tour, pokonując w finale w Casablance Fernando Vicente, a w Bukareszcie Karima al-Alamiego. W finale w Bukareszcie, już w pierwszej rundzie, musiał bronić 10 piłek meczowych w pojedynku z Adrianem Voineą.
Martín osiągnął swoje trzecie zwycięstwo w cyklu ATP World Tour wiosną 2001 roku, triumfując na Majorce, gdzie w półfinale pokonał Carloza Moyę, a w finale Guillermo Corię. Ten sukces, a także kilka ćwierćfinałów z drugiej połowy sezonu 2000 oraz pierwszego półrocza 2001 roku (w tym w turniejach ATP Masters Series w Monte Carlo i Hamburgu), pozwoliły mu osiągnąć najwyższą pozycję w karierze w rankingu singlowym – nr 34 w czerwcu 2001 roku.
Martín utrzymywał się w czołowej setce rankingu przez kilka lat, aż do 2006 roku, głównie dzięki dobrym wynikom w zawodach ATP Challenger Tour. W turniejach ATP World Tour osiągał lepsze wyniki, dochodząc przez dwa lata z rzędu do finału w Costa do Sauípe – w 2005 roku przegrał z Rafaelem Nadalem, a w 2006 roku z Nicolás Massú.
W turniejach wielkoszlemowych najlepszym osiągnięciem Martína było dotarcie do 4. rundy French Open w 2006 roku. W pierwszej rundzie pokonał Andy’ego Roddicka (który poddał mecz z powodu kontuzji, gdy Martín prowadził 2:0 w setach), a w trzeciej rundzie Oliviera Rochusa. W meczu 4. rundy musiał skreczować z powodu kontuzji pleców w pojedynku z Julienem Benneteau. W 2002 roku, podczas Australian Open, w pierwszej rundzie pokonał ówczesnego lidera rankingu, Lleytona Hewitta.
W grze podwójnej Martín zdobył 3 tytuły w turniejach ATP World Tour oraz dotarł do trzech finałów. Po raz pierwszy wystąpił w finale w 1997 roku, jednak w parze z Chrisem Wilkinsonem przegrał mecz w Bournemouth. W 2000 roku zwyciężył w Bukareszcie z Ejale’em Ranem, a w 2006 roku w Amersfoort w parze z Fernando Vicente. W 2009 roku wygrał w Buenos Aires razem z Marcelem Granollersem. Najwyższą pozycję w rankingu gry podwójnej osiągnął w październiku 2000 roku, zajmując 64. miejsce.
W 2002 roku został powołany do reprezentacji Hiszpanii na ćwierćfinałowe spotkanie grupy światowej Pucharu Davisa przeciwko Stanom Zjednoczonym. W deblu, w parze z Juanem Balcellsem, przegrał z Jamesem Blakiem i Toddem Martinem, a w grze pojedynczej uległ Andy’emu Roddickowi. Alberto Martín brał także udział w Drużynowym Pucharze Świata.
Podobnie jak wielu jego rodaków, Martín preferował grę na nawierzchni ziemnej i prowadził grę z linii końcowej kortu. Jako swoje najlepsze zagrane uważane były dropszoty.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (3–2)
Gra podwójna (3–3)
Bibliografia
Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-23] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-11-23] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-11-23] (ang.).
