Alberto di Jorio (ur. 18 lipca 1884 w Rzymie, zm. 5 września 1979 tamże) był włoskim duchownym katolickim oraz kardynałem.
Życiorys
Od wczesnych lat życia był przygotowywany do pracy w Kurii Rzymskiej. Ukończył najbardziej renomowane seminaria w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 18 kwietnia 1908 roku. Szybko podjął pracę jako urzędnik w Wikariacie Rzymu w latach 1910–1918. W 1918 roku związał się z Istituto per le Opere di Religione („Instytut Dzieł Religijnych”), gdzie najpierw pełnił funkcję sekretarza, a od 1922 roku był prezesem, pozostając na tym stanowisku do 1968 roku. Jego bliska współpraca z świeckim doradcą finansowym Bernardinym Nogarą doprowadziła do dynamicznego rozwoju Banku Watykańskiego. Nogara, korzystając z odpowiednich przepisów, swobodnie inwestował w akcje największych światowych korporacji, co często stało w sprzeczności z nauczaniem Kościoła. Efektem tej działalności był znaczny wzrost bogactwa Watykanu. W tym okresie di Jorio pełnił również szereg innych funkcji kościelnych oraz zdobył tytuły prałata i infułata. Był członkiem Administratury Stolicy Świętej, audytorem generalnym kancelarii apostolskiej oraz w latach 1947–1958 sekretarzem Świętego Kolegium Kardynałów. Pełniąc tę funkcję, uczestniczył w konklawe w 1958 roku, po którym tradycyjnie osoba sprawująca tę rolę otrzymywała kapelusz kardynalski. I tak się stało, że nowy papież Jan XXIII podczas swojego pierwszego konsystorza nadał mu purpurę kardynalską. Jako kardynał nadal zarządzał Bankiem Watykańskim, zrezygnował jednak z tej funkcji dopiero w 1968 roku, po pięćdziesięciu latach owocnej działalności. Jego następcą został kontrowersyjny arcybiskup Paul Marcinkus, a zarządzanie bankiem w kolejnych latach doprowadziło do poważnych skandali.
W wyniku nakazu Jana XXIII, aby wszyscy kardynałowie posiadali święcenia biskupie, di Jorio przyjął je 19 kwietnia 1962 roku. To wydarzenie miało charakter wielkiej uroczystości, podczas której papież konsekrował aż dwunastu kardynałów. Umarł jako najstarszy członek Kolegium Kardynalskiego i został pochowany w bazylice Santa Pudenziana w Rzymie.
W 1967 roku został podniesiony do godności kardynała prezbitera.
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Catholic-Hierarchy
Loading ...