Alberto Carpani, bardziej znany jako Albert One (ur. 23 kwietnia 1956 w Pawii, zm. 11 maja 2020 tamże), był włoskim piosenkarzem, muzykiem reprezentującym gatunki italo disco, eurodance i italodance, a także producentem muzycznym i kompozytorem. Jego największa popularność przypadła na lata 80. i 90. XX wieku. Jako producent używał swojego pełnego imienia i nazwiska, ale także pseudonimów Albert One oraz A1.
Życiorys
Wczesne lata
Alberto przyszedł na świat 23 kwietnia 1956 roku w Pawii, w Włoszech. Swoją muzyczną karierę rozpoczął w lokalnym zespole w okolicach rodzinnego miasta na przełomie lat 70. i 80. XX wieku.
Kariera
Przełomowym momentem w jego karierze był rok 1983, kiedy pod pseudonimem Jock Hattle wydał swój debiutancki singel „Crazy Family” za pośrednictwem wytwórni Market Records. Utwór odniósł sukces, a nagranie mało znanego artysty zostało umieszczone na wielu kompilacjach, w tym na „Magic Compilation” wydanej przez Discomagic Records.
W wyniku tego sukcesu Alberto podpisał kontrakt z wytwórnią Baby Records w 1984 roku. W tym samym roku zadebiutował pod pseudonimem Albert One, wydając singel „Turbo Diesel”. W kolejnych latach, nakładem Baby Records, ukazały się dwa kolejne single artysty: „Lady O’” oraz „Heart on Fire” w 1985 roku.
W 1986 roku Alberto zmienił wytwórnię, przechodząc z Baby Records do Discomagic Records, a dokładniej do współpracujących z nią wytwórni Time Records i Market Records. Współpracował z producenckim duetem Mauro Farina i Giuliano Crivellente. W latach 1986–1988 na rynku ukazały się jego nowe single: „Secrets” (1986), „For Your Love” (1986), „Hopes & Dreams” (1987), „Change Your Mind / Matter Of Time” (1988), „Visions” (1988), „Everybody” (1988) oraz „Freeboard” (1988). W 1988 roku w Niemczech i Szwecji wydano album „Everybody” przez wytwórnię ZYX Music. Końcowy etap współpracy Alberto z Time Records i Market Records miał miejsce na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, a ostatnim singlem z tego okresu był „Lover Boy” wydany w 1989 roku. W międzyczasie, w 1986 roku, Mauro Farina, współpracujący z Alberto, wydał singel „To Be Or Not To Be” jako Jock Hattle Band.
Oprócz kariery solowej w latach 80. XX wieku, artysta był częścią projektu Clock On 5 oraz współpracował jako autor, producent, remixer i wokalista wspierający z innymi wykonawcami i projektami italo disco, takimi jak Humphrey, The Cover Band, The Fashion, Fizzy, Smack, Foster, Angelita’s Boys, Helicon, Max Coveri, Body Power, Paul Sharada, Willy One Gang, Tom Dollar, Bon Ton, G.M.T. One, Hot & Cold, Funny Twins, Marina, Manhattan Claude, Schiffer oraz Fit Looz. Brał także udział w produkcji singla Sabriny Salerno – „Sex”.
W latach 90. XX wieku Alberto stopniowo zmieniał swój styl muzyczny z italo disco na eurodance i italodance. Zainwestował również w rozwój własnej wytwórni – One Records, pod której szyldem wydał dwa single: „This Is Real” (1992) oraz „All You Want” (1993). W 1992 roku nawiązał współpracę z Jenny Bridges, co zaowocowało wspólnym singlem „Going To The Future” wydanym przez Discomagic Records. W tym samym roku wrócił do działalności pod nazwiskiem Jock Hattle, wydając singel „The Night Call”. W 1998 roku wytwórnia ZYX Music wypuściła w formie singla cover utworu „Mandy” (oryginalnie Scott English, później m.in. Barry Manilow) w wykonaniu Alberto. Również w 1998 roku na rynku pojawiła się kompilacja przebojów artysty zatytułowana „Best Of Albert One”.
Pod koniec lat 90. XX wieku Alberto zyskał nową popularność jako A.C. One, a to za sprawą singla „Sing a Song Now Now” wydanego w 1999 roku, który dotarł do 6. miejsca hiszpańskiej listy przebojów, a w kolejnym roku także do Top 100 list we Francji i Włoszech. W 2000 roku ukazał się drugi singel artysty jako A.C. One – „Ring the Bell”, który jednak nie osiągnął takiego sukcesu komercyjnego jak jego poprzednik.
W tym czasie Alberto kontynuował współpracę z projektem Clock On 5, co przyniosło nowe single grupy: „No More Lies” (1992), „L–Love (The Girl For Me)” (1992), „Nothing’s Gonna Stop Us Now” (1992) oraz „I Care 4 You” (1999). W 1991 roku powrócił także do współpracy z Sabriną Salerno, biorąc udział w produkcji utworu „Afraid To Love” z jej albumu „Over The Pop”. W latach 90. XX wieku Alberto współpracował również z różnymi artystami i projektami z gatunków italo disco, eurodance oraz italodance, takimi jak Didao, Amii Stewart, J.D.J. Featuring Malkom Kalma, Julie Jones, Chris Tallow, E=mc², Baby J, Military Band, Ma.Ta, The Celts, One Righeira, Ross, Train Company oraz Artepal.
W 2002 roku nakładem Universal Music Group ukazał się singel „Music”. Następnie, w 2003 roku, na rynku pojawił się kolejny utwór – „Sunshine”.
W 2009 roku Alberto powrócił do działalności pod pseudonimem A.C. One, wydając singel „Angels (Love Is The Answer)”. W 2010 roku artysta pod szyldem AVI Records wydał singel „Stay”.
Ostatnie single Alberto to „Cold As Ice” (w kolaboracji z projektem Time Machine) w 2014 roku oraz „Face To Face / Sing A Song Now Now (Remix)” w 2015 roku.
W 2017 roku na rynku zadebiutował jego drugi, a jak się później okazało, ostatni album studyjny pt. „Sing A Song Now Now (All Over The World)”.
Życie prywatne
Alberto Carpani zmarł 11 maja 2020 roku w klinice Maugeri w rodzinnej Pawii.
Dyskografia
Albumy studyjne
1988 – Everybody
2017 – Sing A Song Now Now (All Over The World)
Single
Jako Albert One
1984 – Turbo Diesel
1985 – Lady O’
1985 – Heart on Fire
1986 – Secrets
1986 – For Your Love
1987 – Hopes & Dreams
1988 – Change Your Mind / Matter Of Time
1988 – Visions
1988 – Freeboard
1989 – Lover Boy
1992 – This Is Real
1992 – Going To The Future (duet z Jenny Bridges)
1992 – No More Lies (z projektem Clock On 5)
1992 – L–Love (The Girl For Me) (z projektem Clock On 5)
1993 – All You Want
1998 – Mandy
2002 – Music
2003 – Sunshine
2010 – Stay
2014 – Cold As Ice (z projektem Time Machine)
2015 – Face To Face / Sing a Song Now Now (Remix)
Jako Jock Hattle
1983 – Crazy Family
1992 – The Night Call
Jako A.C. One
1999 – Sing a Song Now Now
2000 – Ring the Bell
2009 – Angels (Love Is The Answer)
Składanki
1998 – Best Of Albert One
2012 – EP One
Przypisy
Linki zewnętrzne
Loading ...