Albert Żamett
Albert Żamett (ros. Альберт Данилович Жамет, lit. Albertas Žametas) urodził się 25 listopada 1821 roku w Wilnie, a zmarł tamże w 1876 roku. Był polsko-rosyjskim malarzem, specjalizującym się w pejzażach.
Jego ojciec, Daniel Schamett, przybył z Prus Wschodnich do Wilna, gdzie uzyskał obywatelstwo rosyjskie. Albert uczęszczał do gimnazjum w Wilnie.
W latach 1840-1847 studiował w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu jako wolny słuchacz pod kierunkiem Maksima Nikiforowicza Worobiowa (1787-1855). W 1847 roku, dzięki wsparciu kowieńskiego marszałka gubernialnego Benedykta Tyszkiewicza, wyjechał do Włoch, a następnie odwiedził Francję, Anglię i Niemcy.
W 1854 roku zdobył nagrodę w Akademii Świętego Łukasza w Rzymie za swój krajobraz.
W 1859 roku otrzymał tytuł akademika, w tym także za krajobraz przedstawiający okolice Rocca di Papa.
W latach 1861–1863 ponownie przebywał we Francji, Anglii i Sabaudii. W 1864 roku wrócił do Wilna, gdzie pracował jako scenograf w Teatrze Miejskim. Wykonał także freski w zakrystii Katedry w Wilnie.
Literatura
- В. Г. Жамет, Альберт Данилович // Русский биографический словарь : в 25-ти томах. — СПб.—М., 1896—1918
- Art11 Gallery (ros.)
