Albert z Trapani O.Carm (urodzony około 1240 roku w Trapani, zmarł 7 sierpnia 1307 roku w Mesynie) był kapłanem, karmelitą i nazywanym Ojcem Zakonu, a także świętym w Kościele katolickim, który zdobył uznanie jako kaznodzieja na Sycylii.
Życiorys
Albert przyszedł na świat około 1240 roku w zamożnej rodzinie florenckiej Benedykta i Giovanny Palizi, którzy nie mieli dzieci. Złożyli oni ślub poświęcenia potomstwa Bogu. Po 26 latach modlitw i oczekiwań na świat przyszedł ich syn. Ojciec pragnął znaleźć odpowiednią żonę dla Alberta, jednak po przypomnieniu o złożonej przysiędze przez żonę, zrezygnował z tych planów.
W 1258 roku Albert wstąpił do klasztoru w Trapani. Na początku swojego życia zakonnego doświadczył pokusy ze strony pięknej kobiety. Mimo to, pod naciskiem przełożonych, zgodził się na przyjęcie święceń kapłańskich. Głosił kazania, w których podkreślał znaczenie czystości i ubóstwa, które sam praktykował. Jego nauki przyciągały wielu Żydów do katolickiej wiary. Znany był z licznych cnót i pobożności; unikał mięsa, często pościł, spał na posłaniu z chrustu i spędzał długie noce na modlitwie.
W trakcie swoich podróży miał uzdrawiać wzrok chłopców, pomagał przy trudnych porodach, leczył choroby piersi, zbijał wysoką gorączkę i uwalniał opętanych.
W latach 1280-1287 pełnił funkcję Prowincjała w Trapani, a następnie, od 1287 do 1296 roku, w Mesynie. Z zapałem odwiedzał klasztory, zabierając ze sobą jedynie laskę i kawałek chleba.
W 1301 roku Robert, hrabia Kalabrii, otoczył Mesynę wojskami, co odcięło miasto od dostaw żywności zarówno z lądu, jak i morza. Po odprawionej przez Alberta Mszy, statki w cudowny sposób dotarły do portu, ratując mieszkańców przed głodem.
Ostatnie lata swojego życia spędził jako pustelnik w Mesynie, gdzie zmarł 7 sierpnia 1307 roku.
Kult
Po jego śmierci powstał spór pomiędzy duchowieństwem a ludem, który pragnął pogrzebu godnego świętego. Podczas mszy requiem, tajemnicze głosy, interpretowane jako anielskie, miały zaintonować antyfonę „Usta sprawiedliwego głoszą mądrość, a język jego mówi to, co słuszne” (Psalm 37).
W 1309 roku jego ciało przeniesiono z cmentarza w Mesynie do kościoła w Trapani. W 1346 roku w klasztorze w Palermo istniała już kaplica ku jego czci.
Kult Alberta został zatwierdzony przez papieża Kaliksta III w 1457 roku, a jego autoryzację potwierdził Sykstus IV w 1476 roku.
Św. Albert cieszył się szczególnym nabożeństwem ze strony Marii Magdaleny de’ Pazzi oraz Teresy z Ávili. Oda ku jego czci została napisana przez Baptystę Spagnolego.
Zgodnie z przepisami zakonnymi, w XVI wieku każdy klasztor karmelitański miał mieć ołtarz poświęcony jego pamięci.
Na podstawie przekazów o jego cudach wykształcił się zwyczaj błogosławienia jego relikwiami osoby cierpiące na wysoką gorączkę oraz kobiety chore na piersi.
Ikonografia
W ikonografii św. Albert przedstawiany jest w habicie karmelitańskim z atrybutem w postaci dziecka i lilii, symbolizującej życie w czystości, które wybrał składając śluby zakonne. Często towarzyszy mu św. Anioł.
Przypisy
Bibliografia
o. Joachim Smet O.Carm, Karmelici. Historia Zakonu Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, tom I, Rzym 1975
św. Albert na stronie brewiarz.pl
życiorys św. Alberta na stronie jemu poświęconej
Józef Marecki, Lucyna Rotter: Jak czytać wizerunki świętych leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2009. ISBN 978-83242-0910-1. (pol.).
Loading ...