Albert Louis Wolff (urodzony 19 stycznia 1884 w Paryżu, zmarły 20 lutego 1970 tamże) był francuskim dyrygentem oraz kompozytorem o holenderskich korzeniach.
Życiorys
Uczył się w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego mentorami byli Xavier Leroux, André Gedalge oraz Paul Vidal. W latach 1907-1911 pełnił rolę organisty w kościele św. Tomasza z Akwinu w Paryżu. W 1908 roku rozpoczął współpracę z Opéra-Comique jako korepetytor chóru, a w 1911 roku zadebiutował tam jako dyrygent, prowadząc przedstawienie La Jota autorstwa Raoula Laparry. W następnych latach pracował w Buenos Aires, Neapolu, Kopenhadze, Oslo oraz Sztokholmie. W latach 1919-1921 występował w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, gdzie w 1919 roku poprowadził prapremierę swojej opery L’oiseau bleu. W latach 1921-1924 był dyrektorem muzycznym Opéra-Comique. Od 1925 roku pełnił rolę drugiego dyrygenta w Concerts Pasdeloup, a w latach 1934-1940 był ich głównym dyrygentem. W latach 1928-1934 kierował także orkiestrą Concerts Lamoureux. W latach 1938-1945 prowadził orkiestrę Teatro Colón w Buenos Aires. W okresie 1940-1945 odbył wiele tras koncertowych po Ameryce Południowej. Po powrocie do Francji, w sezonie 1945/1946, objął stanowisko dyrektora generalnego Opéra-Comique. Od 1949 roku gościnnie dyrygował w Opéra de Paris.
Jako dyrygent promował współczesną muzykę francuską. Zrealizował liczne nagrania płytowe, m.in. dla PolyGram oraz Decca Records. Prowadził prawykonania wielu dzieł, w tym La brebis égarée (1923) oraz I Koncert fortepianowy (1933) Dariusa Milhauda, IV Symfonii Alberta Roussela (1934), Les mamelles de Tirésias Francisa Poulenca (1947) oraz I Symfonii Marcela Landowskiego (1949).
Kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych)
