Albert von Oer

Albert von Oer, znany również jako Albertus de Ora, von Ora, von Orn, Oren, Ore (zm. 27 września 1331 pod Płowcami) – pełnił funkcję komtura bałgijskiego w 1322 roku, komtura ragnetyńskiego w latach 1325–1327 oraz komtura gdańskiego w latach 1329–1331.

Życiorys

Szczegóły dotyczące pochodzenia Alberta von Oer są niejasne. Istnieje przypuszczenie, że mógł on pochodzić z miejscowości Oer, położonej w Nadrenii Północnej-Westfalii, w pobliżu Dortmundu.

Nie ma dokładnych informacji na temat początkowego okresu działalności Alberta von Oer w Prusach. Uważa się, że dotarł tam najpóźniej w 1307 roku, gdzie jako brat-rycerz mógł przynależeć do konwentu ragnetyńskiego. Prawdopodobnie brał udział w zwycięskiej bitwie z Litwinami w okolicy twierdzy Bisena nad Niemnem. Do Ragnety powrócił jako komtur około 1325 roku, pełniąc tę funkcję przez co najmniej dwa lata. Wcześniej, w 1321 roku, był wicekomturem malborskiego konwentu oraz komturem Bałgi (1322). Ostatnim etapem jego kariery w zakonie krzyżackim była posada komtura Gdańska, gdzie przewodził co najmniej od lutego 1329 roku aż do swojej śmierci pod Płowcami.

Albert von Oer, jako dowódca jednego z oddziałów, uczestniczył w wielkiej wyprawie wojsk krzyżackich na ziemie polskie we wrześniu 1331 roku. W trakcie bitwy pod Płowcami znajdował się w oddziale zabezpieczającym tyły wojsk krzyżackich, które było dowodzone przez wielkiego marszałka Dietricha von Altenburg. Albert von Oer zginął w tej krwawej bitwie, walcząc u boku wielkiego komtura Ottona von Bonsdorf oraz komtura elbląskiego Hermana von Oettingen. Zgodnie z relacją krzyżackiego kronikarza Wiganda z Marburga (żyjącego w latach ok. 1365-1409), ci trzej dostojnicy zakonni nie zginęli w walce, lecz zostali zabici przez Polaków po tym, jak zostali wzięci do niewoli.

Według niemieckich legend, nazwisko komtura miało być przyczyną powstania nazwy Ohra, która obecnie odnosi się do gdańskiej dzielnicy Orunia.