Albert Vogt, właściwie François Charles Albert Vogt (urodzony 5 sierpnia 1874 w Genewie, zmarły 4 października 1942) był szwajcarskim historykiem oraz bizantynologiem.
Życiorys
Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1899 roku, studiował w Paryżu pod okiem bizantynisty Charlesa Diehla. W okresie 1910–1921 wykładał na Uniwersytecie we Fryburgu, koncentrując się na badaniu bizantyńskich tekstów.
Był również inicjatorem Dictionnaire d’histoire et de géographie ecclésiastiques.
W 1910 roku założył czasopismo „Analecta Gallicana, Revue d’Histoire de l’Eglise de France”.
Publikacje
Wśród jego najważniejszych prac znajdują się:
- Basile Ier, empereur de Byzance (867-886), et la civilisation byzantine à la fin du IXe siècle, Paryż, 1908.
- Vie de S. Luc le stylite, „Analecta Bollandiana” 28(1909), s. 5–56.
- Le théâtre à Byzance et dans l’empire du IVe au XIIIe siècle I. Le théâtre profane, Bordeaux 1932.
- Oraison funèbre de Basile I par son fils Léon VI le Sage, Rzym 1932.
- Constantin VII Porphyrogénète, Le Livre des cérémonies, t. 1-2, Paryż 1935–1939.
- L’hippodrome de Constantinople, „Byzantion” 10 (1935), s. 471–488.
Bibliografia
Loading ...