Albert Zenon Urbański O.Carm (urodzony 20 grudnia 1911 roku we Frankowie, zmarły 1 marca 1985 roku w Krakowie) był polskim duchownym rzymskokatolickim, karmelitą, więźniem nazistowskiego obozu KL Dachau oraz autorem książki Duchowni w Dachau.
Życie i studia
Zenon Urbański przyszedł na świat we Frankowie, w pobliżu karmelitańskiego sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Oborach, jako najmłodszy z czwórki rodzeństwa. W 1924 roku ukończył Publiczną Szkołę Powszechną w Zbójnie koło Rypina. 10 lutego 1929 roku, mając 18 lat, wstąpił do Zakonu Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel we Lwowie, gdzie przyjął imię Albert. W 1931 roku ukończył Państwowe Gimnazjum we Lwowie, a w 1932 roku złożył swoje pierwsze śluby zakonne. Trzy lata później złożył profesję wieczystą. W latach 1935–1939 ojciec Albert studiował teologię w Międzynarodowym Kolegium Karmelitańskim św. Alberta w Rzymie. W trakcie studiów, 10 lipca 1938 roku, otrzymał święcenia kapłańskie. Po ich uzyskaniu powrócił do Polski; M. Krajewski, Oborzańskie Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, Pani i Królowej Ziemi Dobrzyńskiej, WEiW Verbum, Kraków-Obory-Brodnica 2016, s.59, 107, 192, 200.
II wojna światowa
18 września 1940 roku ojciec Albert został aresztowany przez Gestapo wraz z innymi współbraćmi, oskarżony o śpiewanie pieśni „Serdeczna Matko”, która budziła nastroje patriotyczne, oraz o użycie w kazaniu stwierdzenia, że „Hitler musi przegrać wojnę, bo targnął się na Boga”. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Montelupich w Krakowie, gdzie przebywał do 29 listopada 1940 roku. Następnie trafił do obozu w Oświęcimiu. W trakcie posługi wśród chorych zachorował na tyfus plamisty, ale udało mu się wyzdrowieć dzięki zastrzykom na wzmocnienie serca. Po dwóch tygodniach pokonał chorobę.
Ojciec Albert uważał, że wyzwolenie obozu w 1945 roku było zasługą nadzwyczajnej ingerencji i opieki św. Józefa. W obliczu zbliżającej się likwidacji obozu, wraz z innymi kapłanami, rozpoczął nowennę o uratowanie od śmierci. Kapłani w Dachau złożyli uroczyste ślubowanie, że w rocznicę wyzwolenia odbędą zbiorową pielgrzymkę do obrazu św. Józefa w Kaliszu, znanego z cudów, oraz będą szerzyć kult Opiekuna św. Rodziny. Zaskakująco, w czasie zakończenia nowenny, teren obozu zajęła Armia Amerykańska, przynosząc wyzwolenie.
Swoje doświadczenia opisał w książce Duchowni w Dachau, która stanowi świadectwo życia wielu kapłanów w obozie. Zgodnie z złożonymi ślubami, wszyscy kapłani, którzy przeżyli Dachau, w rok po wyzwoleniu udali się do św. Józefa, aby podziękować za dar życia w wierze. Przez całe swoje życie rozwijał myśl biblijną, dogmatyczną i liturgiczną nauki o św. Józefie, wygłaszając liczne referaty, kazania oraz misje.
Naukowiec i duszpasterz
Po powrocie do Polski, jego przełożeni mianowali go prefektem kleryków WSD Karmelitów w Krakowie, gdzie pełnił tę funkcję przez 11 lat, prowadząc jednocześnie wykłady z dogmatyki. Na kapitule prowincjalnej w 1964 roku został wybrany na wyższego przełożonego Polskiej prowincji Zakonu.
W 1967 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał doktorat z teologii i został członkiem Jasnogórskiego Studium Mariologicznego. W latach 1969–1976, na prośbę ks. kard. Stefana Wyszyńskiego, pełnił funkcję pierwszego prezesa Studium Józefologii w Kaliszu, będąc także aktywnym członkiem sekcji Dogmatyczno-Moralnej Polskiego Towarzystwa Teologicznego w Krakowie. Od 1977 roku, na mocy decyzji metropolity krakowskiego kard. Karola Wojtyły, został mianowany moderatorem zespołu studyjnego czcicieli Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Zmarł 1 marca 1985 roku w Krakowie.
Przypisy
Bibliografia
O. Albert Zenon Urbański O.Carm, karmelici.pl.
Mirosław Krajewski, Oborzańskie Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, Pani i Królowej Ziemi Dobrzyńskiej, WEiW Verbum, Kraków-Obory-Brodnica 2016, ISBN 978-83-65394-06-4.
Loading ...