Albert Strzelecki
Albert Strzelecki (urodzony po 1300 roku, zmarł pomiędzy 1370 a 1371 rokiem) – w latach 1313–1323 rządził razem z bratem Bolkiem II w Opolu i Strzelcach. Od 1323 roku był samodzielnym księciem strzeleckim, a od 1327 roku stał się dziedzicznym lennikiem czeskim.
Albert był trzecim, a zarazem najmłodszym synem księcia opolskiego Bolka I oraz nieznanej z pochodzenia Agnieszki. Należy do grona dwóch członków dynastii Piastów o tym imieniu (drugim był Albert, uznawany przez większość literatury za syna Władysława Wygnańca).
Jego dwaj starsi bracia to Bolesław Pierworodny, książę niemodliński, oraz Bolesław II, książę opolski. Po śmierci ojca w 1313 roku, będąc jeszcze małoletnim, sprawował rządy w księstwie opolsko-strzeleckim wspólnie z bratem Bolesławem II.
W 1323 roku, po podziale ojcowizny, Albert stał się samodzielnym księciem strzeleckim. Niewiele wiadomo o jego rządach wewnętrznych czy polityce zagranicznej. Z nieznanych przyczyn nie złożył w 1327 roku w Opawie hołdu lennego królowi Czech Janowi Luksemburczykowi, mimo że w późniejszych latach księstwo strzeleckie było traktowane jako część korony Św. Wacława, w przeciwieństwie do księstw świdnicko-ziębickich. W 1326 roku nadał prawa miejskie stolicy swojego księstwa, Strzelcom Opolskim. Zajął się również fundacją klasztoru cysterskiego w Jemielnicy, który wspierał finansowo. Dokładna data jego śmierci pozostaje nieznana.
Ostatnia wzmianka o Albercie jako żyjącym pochodzi z 1366 roku, a na pewno nie żył już dziewięć lat później. Według Marcina A. Klemenskiego, zmarł pomiędzy 1370 a 1371 rokiem. Został pochowany w klasztorze w Jemielnicy, który częściowo sam ufundował, gdzie do dziś zachował się jego portret. W 1347 roku ożenił się z Agnieszką, córką burgrabiego Magdeburga, Burcharda I. Z tego małżeństwa miał tylko jedną córkę, Elżbietę, która została żoną Władysława Białego. Po śmierci Alberta, Strzelce Opolskie zostały odziedziczone przez jego bratanka, księcia Bolka III.
== Przypisy ==
== Linki zewnętrzne ==
Artykuł o Albercie Strzeleckim