Albert Schickedanz
Albert Schickedanz (14 października 1846 w Białej, zmarł 11 lipca 1915 w Budapeszcie) był architektem oraz malarzem, który swoją działalność związał z Budapesztem i jest uznawany za przedstawiciela eklektyzmu.
Urodził się w Białej (dzisiejsze Bielsko-Biała) na granicy Galicji i Śląska, w rodzinie niemieckojęzycznej wyznania ewangelickiego. Jego dzieciństwo upłynęło w Kieżmarku na Spiszu, skąd pochodzili jego rodzice – ojciec był właścicielem ziemskim, a matka była córką miejscowego pastora. Kształcił się na politechnice w Karlsruhe oraz w Wiedniu pod okiem Karla Tietza. Po ukończeniu studiów w 1868 roku, pracował w biurach architektonicznych Antala Szkalnitzkiego i Miklósa Ybla w Budapeszcie. W 1878 roku objął stanowisko sekretarza w Muzeum Sztuki Stosowanej w Budapeszcie, a od 1884 do momentu przejścia na emeryturę w 1901 roku uczył rysunku i morfologii architektury w Węgierskiej Królewskiej Akademii Sztuki Stosowanej.
Na przełomie XIX i XX wieku, Schickedanz zaprojektował wiele obiektów, które przyniosły mu popularność. W szczególności związane były one z placem Bohaterów, który kończy najbardziej reprezentacyjną aleję Budapesztu – aleję Andrássyego:
- Pałac Sztuki (1895)
- Pomnik Tysiąclecia (1896)
- Muzeum Sztuk Pięknych (1906)
Mniej znane projekty Schickedanza to mauzoleum Lajosa Batthyánya znajdujące się na cmentarzu Kerepesi (1871) oraz dwie wille – jedna przy Bajza utca 14, a druga jego własna przy Nyúl utca 16 (1906). Stworzył także cokoły dla pomników Ferenca Deáka i Jánosa Aranya w Budapeszcie. Jako malarz, koncentrował się głównie na pejzażach miejskich, które można zobaczyć w Muzeum Historycznym Budapesztu.
Schickedanz zmarł w wieku 69 lat na skutek miażdżycy. Został pochowany na cmentarzu Kerepesi.
Bibliografia
- K. Fülep: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950. T. X. Wiedeń: Austriacka Akademia Nauk, 1992, s. 107. ISBN 3-7001-2186-5. (niem.)
- Schickedanz Albert. W: Magyar nagylexikon. T. XV: Pon – Sek. Budapeszt: 2002, s. 861. ISBN 963-05-6611-7. (węg.)
- Schickedanz Albert. „Tizennegyedik évfolyam”. 6, s. 316–319, 1915. (węg.)
