Wilhelm Carl Albert Niemann
Wilhelm Carl Albert Niemann (urodzony 15 stycznia 1831 w Erxleben, zmarły 13 stycznia 1917 w Berlinie) był niemieckim śpiewakiem operowym, który specjalizował się w partiach tenorowych.
Życiorys
Niemann był synem właściciela gospody. Początkowo występował jako aktor. Swoje umiejętności rozwijał pod okiem dyrygenta Fritza Schneidera oraz śpiewaka Alberta Nuscha. W 1849 roku zadebiutował w operze w Dessau, gdzie był członkiem chóru oraz odgrywał mniejsze role. W latach 1853–1855 występował w Szczecinie. Od 1854 do 1856 roku był solistą w teatrze w Hanowerze. Następnie wyjechał do Paryża, gdzie doskonalił swoje umiejętności wokalne pod okiem Gilberta Dupreza. W 1861 roku został zaangażowany przez Richarda Wagnera do tytułowej roli w paryskiej premierze Tannhäusera. Od 1866 do 1888 roku był członkiem zespołu Königliche Hofoper w Berlinie, gdzie kreował m.in. role Radamesa w Aidzie, Waltera w Śpiewakach norymberskich oraz Tristana w Tristanie i Izoldzie. W 1876 roku zadebiutował jako Zygmunt w pierwszym pełnym wykonaniu tetralogii Pierścień Nibelunga podczas festiwalu w Bayreuth. W latach 1886–1888 występował w nowojorskiej Metropolitan Opera, biorąc udział w amerykańskich premierach Tristana i Izoldy (1886) oraz Zmierzchu bogów (1888). W 1888 roku zakończył swoją karierę sceniczną, a jego ostatnią rolą był Florestan w Fideliu Ludwiga van Beethovena.
Niemann zyskał uznanie jako jeden z najlepszych wykonawców partii tenorowych w repertuarze wagnerowskim, co było efektem jego talentu wokalnego, umiejętności aktorskich oraz imponującej postury. Jego występy w Stanach Zjednoczonych przyczyniły się do zwiększenia zainteresowania twórczością Richarda Wagnera w tym kraju. Opublikował także książkę Erinnerungen an Richard Wagner (Lipsk 1907). W 1924 roku ukazała się jego korespondencja z Wagnerem, wydana przez Wilhelma Altmanna.
Loading ...