Albert Niemann
Albert Niemann (ur. 23 lutego 1880 w Berlinie, zm. 22 marca 1921 tamże) był niemieckim lekarzem specjalizującym się w pediatrii. Jako jeden z pierwszych medyków opisał schorzenie znane dzisiaj jako choroba Niemanna-Picka. Często bywa mylony z niemieckim chemikiem Albertem Niemannem (1834–1861), który jako pierwszy wyizolował kokainę.
Życiorys
Był synem śpiewaka operowego Alberta Niemanna (1831–1917) oraz jego drugiej żony, aktorki Hedwig Raabe (1844–1905). Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Berlinie, a także w Fryburgu Bryzgowijskim i Strassburgu. W latach 1908–1918 pracował w klinice pediatrycznej w Berlinie. W 1919 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego pediatrii. Zmarł nagle w wieku 41 lat na skutek choroby mózgu, po nieudanej operacji.
Był w związku małżeńskim z pianistką Käthe Haupt (1882–1942), z którą nie doczekał się potomstwa. Po śmierci męża Käthe Niemann ponownie wyszła za mąż za bankiera Oscara Wassermanna (1869–1934).
Wybrane prace
- Der Stoffwechsel bei exsudativer Diathese. Bonn: Marcus & Weber, 1914
- Das individuelle Moment in der Säuglingsernährung. Deutsche Medizinische Wochenschrift 45, 1915
- Ueber den Hygiene-Unterricht an „Sozialen Frauenschulen”. Deutsche Medizinische Wochenschrift 13, 1918
- Kompendium der Kinderheilkunde. Berlin: Karger, 1920
- Ueber den gegenwärtigen Stand der Lehre von der exsudativen Diathese. Deutsche Medizinische Wochenschrift 11, 1921
Loading ...