Albert Michael Koeniger (urodzony 23 lutego 1874 w Lauingen, zmarły 29 sierpnia 1950 w Augsburgu) był niemieckim duchownym katolickim, historykiem Kościoła oraz profesorem w Bambergu, Braniewie i Bonn.
Życiorys
Po zakończeniu studiów teologicznych, w 1899 roku, otrzymał święcenia kapłańskie w Augsburgu. Dwa lata później, w 1901 roku, rozpoczął studia z zakresu historii Kościoła oraz historii prawa kościelnego w Monachium, Wiedniu i Würzburgu. W 1904 roku Albert Koeniger zdobył stopień doktora teologii, a w 1907 roku uzyskał habilitację w dziedzinie historii Kościoła na Uniwersytecie w Monachium. W 1911 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym w Bambergu, a w 1918 roku objął stanowisko profesora zwyczajnego w Liceum Hosianum w Braniewie. Od 1919 do momentu odejścia z urzędu w 1939 roku był profesorem prawa kanonicznego oraz historii Kościoła na Wydziale Katolicko-Teologicznym Uniwersytetu w Bonn. W 1929 roku pojawił się konflikt z wydziałem, a od 1933 roku przestał brać udział w posiedzeniach. W listopadzie tego samego roku, jako jedyny wykładowca wydziału, wstąpił do Narodowosocjalistycznego Związku Nauczycieli (Nationalsozialistischer Lehrerbund). Jego badania koncentrowały się na historii prawa kanonicznego, z uwzględnieniem symboliki prawicowej, a także na prawie kościelnym i konkordatowym.
W 1930 roku pod jego kierunkiem habilitował się Hans Barion, którego w 1939 roku polecił jako swojego następcę na Wydziale Katolicko-Teologicznym w Bonn.
