Albert Leo Schlageter

Albert Leo Schlageter (urodzony 12 sierpnia 1894 roku w Schönau im Schwarzwald, zmarł 26 maja 1923 roku w Düsseldorfie) był niemieckim bojówkarzem, który został uznany za bohatera narodowego przez ruchy nacjonalistyczne.

Początkowo chciał zostać księdzem, jednak na początku I wojny światowej zgłosił się jako ochotnik do wojska. Brał udział w walkach, m.in. na froncie nad Sommą oraz pod Verdun. Za swoje męstwo został awansowany na porucznika i odznaczony Krzyżem Żelaznym I Klasy. Od listopada 1918 do grudnia 1919 roku walczył w Eiserne Division przeciwko rewolucjonistom w krajach bałtyckich, a następnie do lutego 1920 roku pełnił służbę w Grenzschutz Ost w Łambinowicach. Po puczu Kappa-Lüttwitza zajął się tłumieniem ruchów rewolucyjnych w Zagłębiu Ruhry.

W 1921 roku brał udział w zakładaniu Großdeutsche Arbeiterpartei w Berlinie. Później osiedlił się na Górnym Śląsku, gdzie wstąpił do Spezialpolizei. Podczas III powstania śląskiego dowodził kompanią w baonie szturmowym korpusu ochotniczego Karla G.O. Hauensteina. Był odpowiedzialny za liczne okrucieństwa wobec powstańców, w tym za masakrę w Strzebniowie k. Gogolina, gdzie zginęło 46 powstańców oraz cywilów. W latach 1921–1922 przewodził grupie, która dopuszczała się mordów kapturowych na polskich patriotach i rewolucjonistach na Górnym Śląsku. Był również współsprawcą zabójstwa księdza Augustyna Strzybnego, proboszcza w Modzurowie, które miało miejsce 31 października 1921 roku.

Po powstaniach opuścił Śląsk i działał jako dywersant w Gdańsku. W 1923 roku prowadził grupy sabotażowo-dywersyjne w Zagłębiu Ruhry, prowadząc działania przeciwko francuskim i belgijskim okupantom. W tym samym roku został aresztowany przez Francuzów za niszczenie linii kolejowych i skazany na rozstrzelanie. Po jego śmierci został uznany za bohatera narodowego, a jego imieniem nazwano m.in. wiele organizacji faszystowskich.