Albert Kordecki

Albert Kordecki

Albert Kordecki (ur. 22 lipca 1867 w Ploeszti, zm. 13 lutego 1918 w Korczynie) był rotmistrzem w Legionach Polskich.

Życiorys

Albert Kordecki przyszedł na świat 22 lipca 1867 roku w Ploeszti, w Rumunii, w rodzinie Alfreda oraz Flory. Był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

W obliczu wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów. Został przydzielony do Legionu Wschodniego, gdzie objął stanowisko dowódcy szwadronu kawalerii. Po rozwiązaniu Legionu 21 września 1914 roku, Albert Kordecki wrócił do rezerwy. W październiku ponownie dołączył do jednostek Legionów Polskich, walcząc u boku Austriaków w Karpatach, gdzie został dowódcą szkoły rekrutów. Po przeszkoleniu dwóch plutonów jazdy, z trzema żołnierzami udał się na front. Został przydzielony do 3 szwadronu pod dowództwem Jana Dunina-Brzezińskiego. 27 stycznia 1915 roku Kordecki awansował na stopień porucznika kawalerii. W czasie walk nad Prutem, dowodzony przez niego patrol liczący 25 żołnierzy zaatakował szwadron dragonów, przebijając się przez linie rosyjskie i zdobywając cenne informacje na temat rozmieszczenia wroga. Podczas patrolu zginął tylko jeden ułan – Jaworski. Za ten czyn Albert Kordecki otrzymał odznaczenie Signum Laudis.

Po tragicznej śmierci rotmistrza Zbigniewa Dunin-Wąsowicza w szarży pod Rokitną, Kordecki objął dowództwo dywizjonu kawalerii II Brygady, składającego się wówczas z 2 i 3 Szwadronu. Z powodu problemów zdrowotnych (reumatyzm) został przeniesiony na stanowisko komendanta kadry kawalerii w Kowlu. Następnie pełnił funkcję dowódcy Kursu Wyszkolenia Kawalerii w Mińsku Mazowieckim. 1 kwietnia 1916 roku awansował na stopień rotmistrza kawalerii. Po kryzysie przysięgowym służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. 10 sierpnia 1917 roku dowódca Legionów Polskich powierzył mu dowództwo 1 pułku ułanów Legionów Polskich, biorąc udział w jesienno-zimowej kampanii na Bukowinie.

W dniu 13 lutego 1918 roku Albert Kordecki, razem z porucznikami Borkowskim i A. Romerem, wracali nocą wozem z przyjęcia w I dywizjonie. W rejonie Korczyna woźnica zgubił drogę, a wóz osunął się w jar Stryja. Kordecki uderzył głową w kamień, co doprowadziło do jego natychmiastowej śmierci.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5398 – pośmiertnie 17 maja 1922
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 22 grudnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
• Wiktor Krzysztof. Cygan: Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. Warszawa: „Gryf”, 1992, s. 52–53. ISBN 83-85209-08-5.
• Wacław Lipiński: Walka zbrojna o niepodległość Polski w latach 1905–1918. Warszawa: „Wolumen” (przedruk z 1935 roku), 1990. ISBN 83-85218-00-9. Brak numerów stron w książce
• Stanisław Jan. Rostworowski: Nie tylko Pierwsza Brygada (1914–1918) – Z Legionami na bój. Warszawa: P. W. EGROS – Oficyna Wydawnicza, 1993, s. 221–223. ISBN 83-85253-05-X.
• Tadeusz Kasprzycki: Kartki z dziennika oficera I Brygady. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1934. Brak numerów stron w książce