Albert Antoni Kapicki
Albert Antoni Kapicki (ur. 23 kwietnia 1838 w Gdańsku, zm. 3 kwietnia 1919 w Lubawie) był polskim duchownym katolickim, który przez wiele lat pełnił funkcję proboszcza w Brzoziu Lubawskim, a także był aktywnym działaczem społecznym.
Był synem gdańskiego robotnika Jakuba oraz Renaty z Dybalskich. Uczęszczał do Gimnazjum Miejskiego w Gdańsku, korzystając z stypendium socjalnego. W 1859 roku ukończył szkołę i na pół roku wyjechał do Cygusów koło Sztumu, gdzie jako nauczyciel domowy u rodziny Donimirskich doskonalił swój język polski. Następnie kontynuował naukę w seminarium duchownym w Pelplinie i 4 kwietnia 1863 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
W ciągu pierwszych sześciu lat swojej pracy duszpasterskiej pełnił rolę wikariusza w kilku parafiach, takich jak Tczew, Kościerzyna i Tuchola. W 1869 roku na krótko objął administrację parafii Biskupice. W listopadzie tego samego roku został mianowany proboszczem w Brzoziu Lubawskim, gdzie pracował przez ponad czterdzieści lat, przechodząc na emeryturę w czerwcu 1910 roku.
W latach 1872–1874 pod jego kierunkiem w Brzoziu Lubawskim zbudowano nowy kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, który został konsekrowany 8 listopada 1874 roku przez biskupa pomocniczego chełmińskiego Jerzego Jeschkego. Kapicki zadbał o wyposażenie świątyni w stacje Drogi Krzyżowej oraz liturgiczny sprzęt. W 1878 roku powołał do życia Apostolstwo Modlitwy.
Był również aktywnym członkiem Towarzystwa Czytelni Ludowych, pełniąc rolę bibliotekarza i lokalnego inspektora szkół ludowych. Jego działalność nie umknęła uwadze władz pruskich, które słusznie zarzucały mu wspieranie polskich dążeń narodowościowych.
W 1910 roku przekazał opiekę nad parafią ks. Leonowi Kiedrowskiemu-Loewe, znanemu w regionie polskiemu społecznikowi, który mógł jednak pełnić jedynie funkcję administratora z powodu sprzeciwu władz pruskich wobec jego nominacji na proboszcza. Jako emeryt osiedlił się w Lubawie, gdzie mieszkał w Zakładzie Sióstr Miłosierdzia. W 1913 roku, z okazji jubileuszu 50-lecia kapłaństwa, otrzymał tytuł radcy duchownego. Zmarł 3 kwietnia 1919 roku w Lubawie.
Bibliografia
Andrzej Korecki, Ludzie ziemi nowomiejskiej, część I, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Toruniu, Nowe Miasto Lubawskie 2000, s. 178
Loading ...