Albert Ines

Albert Ines (urodzony 1 czerwca 1619 roku w Małopolsce, zmarły 5 lipca 1658 roku w Krakowie) był poetą piszącym w języku polskim i łacińskim, a także jezuitą.

Życiorys

Albert Ines pochodził z mieszczańskiej rodziny kupieckiej o szkockich korzeniach, która osiedliła się w Krakowie. W 1637 roku wstąpił do zakonu jezuitów, gdzie przez kilka lat zajmował się nauczaniem poprawnej wymowy oraz pełnił funkcję kaznodziei.

Twórczość

Ines jest autorem dzieła Lyricorum centuria prima, wydanego w Gdańsku w 1655 roku. Ten zbiór obejmuje ody religijne, satyryczne oraz moralizatorskie, w których krytykuje wady Polaków. Kolejnym jego dziełem jest Lechiada (Lechias ducum, principum ac regum Poloniae, Kraków 1655). Ines stworzył również zbiór 47 pieśni dotyczących historii Polski, sięgających czasów Lecha aż do Jana Kazimierza oraz zbiór epigramatów z 1654 roku. Był on naśladowcą M. K. Sarbiewskiego.

Wśród jego dzieł znajdują się także:

Acroamatum epigrammaticorum centuriae septem, Kraków 1653; kolejne wydania (powiększone) z 1655 roku;
Acroamata epigrammatica latino-polonica centuriae sex, Gdańsk 1655; Amsterdam 1679; Wrocław 1686; Kolonia 1733;
Lechias ducum, principum ac regum Poloniae, Kraków 1655, drukarnia F. Cezary; wydania następne: 1665 (według G. Korbuta; datę tę Estreicher uznaje za błędną); Frankfurt n. Odrą 1680; Frankfurt n. Odrą 1713; Poznań 1733;
Lyricorum centuria prima, Gdańsk 1655, drukarnia J. Förster (prawdopodobnie dwie edycje, z których jedna została błędnie oznaczona jako 1645); wydania następne: Wrocław 1686; Kolonia 1723.