Albert II Grimaldi

Albert II Grimaldi (fr. Albert Alexandre Louis Pierre Grimaldi, ur. 14 marca 1958 w Monako) – 14. książę Monako od 6 kwietnia 2005, regent Księstwa Monako od 31 marca 2005 do 6 kwietnia 2005; jest synem Rainiera III, księcia Monako oraz Grace, księżnej Monako. Reprezentował Monako na zimowych igrzyskach olimpijskich w latach 1988, 1992, 1994, 1998 i 2002.

Albert przyszedł na świat w Monte Carlo jako drugie dziecko i pierwszy syn Rainiera III oraz Grace.

W 1981 roku ukończył studia z zakresu nauk politycznych na Amherst College w Amherst, w stanie Massachusetts, USA.

Pięciokrotnie reprezentował Monako na zimowych igrzyskach olimpijskich w bobslejach.

W 2011 roku poślubił Charlene Wittstock, z którą ma dwoje dzieci: Gabrielę, hrabinę Carladès (ur. 2014) oraz Jakuba, markiza Baux (ur. 2014).

Urodzony jako następca tronu, po śmierci ojca 6 kwietnia 2005 roku został księciem Monako. Jego koronacja miała miejsce w katedrze Świętego Mikołaja w Monako 19 listopada 2005. Książę angażuje się w działania na rzecz ochrony środowiska, a w 2006 roku założył Fundację Księcia Alberta II, której celem jest wspieranie tych inicjatyw. Ponadto pełni funkcję prezydenta Monakijskiego Komitetu Olimpijskiego oraz jest członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Regularnie uczestniczy w wydarzeniach sportowych zarówno w Księstwie, jak i poza jego granicami. Od 1993 roku bierze udział w posiedzeniach Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Często odbywa zagraniczne wizyty dyplomatyczne, w tym również do Polski (ostatnio w 2012 roku). Wspiera także działalność charytatywną.

Zajmuje 3. miejsce wśród najbogatszych monarchów w Europie, ustępując jedynie Janowi Adamowi II, księciu Liechtensteinu oraz Henrykowi, wielkiemu księciu Luksemburga.

Jest jedynym władcą państwa w historii, który zdobył oba geograficzne bieguny Ziemi (północny w 2006 i południowy w 2009).

Poprzez swojego przodka, Jana Wilhelma Friso, księcia Oranii, jest spokrewniony z wszystkimi królewskimi i książęcymi rodzinami panującymi w Europie.

Mieszka w Pałacu Książęcym w Monaco-Ville.

Okoliczności narodzin

W 1956 roku książę Monako Rainier III ożenił się z amerykańską aktorką Grace Kelly. W tamtym czasie Księstwo Monako nie miało oficjalnego następcy tronu, a do korony pretendowała Antoinette, baronowa Massy, starsza siostra Rainiera. Księżniczka nie zaakceptowała decyzji matki, która zrzekła się swoich praw na rzecz syna, a nie córki. Baronowa miała również syna, którego zdaniem mogła zapewnić dalszą sukcesję.

W styczniu 1957 roku nową następczynią tronu została księżniczka Karolina, pierwsze dziecko Rainiera III i Grace.

20 września 1957 roku Pałac Książęcy ogłosił, że księżna Monako spodziewa się narodzin drugiego dziecka. Pojawienie się na świecie książęcego syna w marcu 1958 roku zapewniło Monako nowego następcę tronu i zniweczyło szanse rodziny de Massy na przejęcie władzy.

Powiązania rodzinne

Książę Albert przyszedł na świat 14 marca 1958 roku o godzinie 10:48 w Monte Carlo. O narodzinach następcy tronu poinformował amerykański ksiądz Francis Tucker. W Monako rozległy się dzwony, oddano 101 strzałów armatnich oraz uruchomiono jachty w porcie.

Za pośrednictwem radia ogłoszono, że nowy członek rodu Grimaldich nosi imiona Albert Aleksander Ludwik Piotr (Albert Alexandre Louis Pierre) na cześć m.in. poprzednich władców: księcia Alberta I, księcia Ludwika II oraz swojego dziadka, Pierre’a, księcia Valentinois.

Rodzicami Alberta byli Rainier III, książę Monako w latach 1949–2005 oraz Grace, księżna Monako, znana amerykańska aktorka, zdobywczyni Nagrody Akademii Filmowej za rolę w filmie Dziewczyna z prowincji.

Jego dziadkami ze strony ojca byli Pierre, książę Valentinois, francuski hrabia z rodu de Polignac oraz jego żona Charlotte, księżna Valentinois, nieślubna córka księcia Ludwika II; ze strony matki byli to John Brendan Kelly, amerykański mistrz olimpijski w wioślarstwie, oraz jego żona, Margaret Kelly.

Albert ma dwie siostry: starszą Karolinę, księżną Hanoweru oraz młodszą księżniczkę Stefanię.

Był pierwszym mężczyzną urodzonym w rodzie Grimaldich od czasu narodzin swojego ojca w 1923 roku.

Książę został ochrzczony 20 kwietnia w katedrze Monakijskiej, gdzie jego ojciec odznaczył go Orderem Grimaldich. Chłopiec wystąpił w tradycyjnym stroju rodziny książęcej. Najważniejsze miejsca w państwie udekorowano flagami monakijską, francuską i amerykańską. Rodzicami chrzestnymi przyszłego władcy zostali książę Louis de Polignac oraz Wiktoria, królowa Hiszpanii z dynastii Battenbergów, wdowa po królu Alfonsie XIII.

Dzieci chrzestne

Książę Monako jest ojcem chrzestnym przynajmniej pięciu osób:

Jan Taubert Natta (ur. 1974), syn Bernarda Taubert Natta i Elżbiety de Massy;
Pierre Casiraghi (ur. 1987), syn Stefana Casiraghi i księżniczki Karoliny;
Ludwik Ducruet (ur. 1992), syn Daniela Ducruet i księżniczki Stefanii;
Paulina Ducruet (ur. 1994), córka Daniela Ducruet i księżniczki Stefanii;
Rafał Elmaleh (ur. 2013), syn Gada Elmaleh i Charlotte Casiraghi.

Edukacja

W 1976 roku ukończył z wyróżnieniem wyższą szkołę imienia Alberta I. Następnie studiował nauki polityczne, ekonomię, muzykę oraz literaturę angielską w Amherst College w stanie Massachusetts. Latem 1979 roku wziął udział w podróży po Europie i Bliskim Wschodzie z uniwersyteckim Glee club. W 1981 roku uzyskał tytuł magistra nauk politycznych. Odbył również służbę wojskową w marynarce francuskiej, gdzie osiągnął stopień porucznika.

Kariera sportowa

Książę Monako, podobnie jak jego dziadek i wuj, brał udział w igrzyskach olimpijskich, reprezentując Monako pięciokrotnie w zimowych zmaganiach, używając nazwiska Albert Grimaldi (w latach 1988–2002).

Startował w wyścigach bobslejowych w dwójkach i czwórkach. Jego najlepszym osiągnięciem było 26. miejsce w wyścigach czwórek podczas igrzysk w Lillehammer w 1994 roku.

W latach 1988, 1994 i 1998 był chorążym reprezentacji Monako.

W styczniu 1985 roku wziął udział w rajdzie Dakar, jednak nie ukończył go z powodu problemów z silnikiem pojazdu.

Albert posiada czarny pas w judo.

Następca tronu

Książę Albert urodził się jako drugie dziecko panującego w Monako władcy, ale jako pierwszy syn. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, zajął pierwsze miejsce w linii sukcesji tronu, wyprzedzając swoją starszą siostrę, księżniczkę Karolinę. Chłopiec otrzymał tytuł Jego Książęcej Wysokości Dziedzicznego Księcia Monako oraz markiza Baux.

W czerwcu 1961 roku towarzyszył rodzicom w oficjalnej wizycie do Irlandii, a w kwietniu 1964 roku do Portugalii.

W sierpniu 1982 roku uczestniczył w dyplomatycznej wizycie do Islandii. Była to ostatnia oficjalna podróż księżnej Grace, która zmarła miesiąc później w wyniku wypadku samochodowego.

Od 28 maja 1993 roku reprezentuje Księstwo Monako w Zgromadzeniu Ogólnym Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.

5 października 2004 roku uczestniczył w ceremonii przyjęcia Monako do Rady Europy jako czterdziestego szóstego państwa.

31 marca 2005 roku książę Rainier III ogłosił, że nie jest w stanie dłużej pełnić swoich obowiązków z powodu pogarszającego się zdrowia i mianował Alberta regentem Księstwa Monako. Sześć dni później książę Rainier zmarł, a Albert został kolejnym księciem Monako. W wyniku tego zdarzenia linia sukcesji monakijskiego tronu uległa skróceniu, eliminując nazwiska Antoinette, baronowej Massy oraz jej potomków.

Albert otrzymał tytuł Jego Książęcej Wysokości Suwerennego Księcia Monako oraz wiele pomniejszych tytułów.

Książę Monako

Wstąpienie na tron

Po śmierci księcia Rainiera III, w Monako ogłoszono trzymiesięczny okres żałoby. 15 maja Pałac Książęcy ogłosił, że ceremonia wstąpienia na tron księcia Alberta odbędzie się 12 lipca 2005 roku.

Tego dnia w katedrze Świętego Mikołaja odbyła się msza, celebrowana przez arcybiskupa Monako, Bernarda Barsi, która formalnie rozpoczęła panowanie księcia Alberta II. Następnie władca powrócił do pałacu, gdzie zorganizował przyjęcie dla siedmiu tysięcy osób, urodzonych na terenie księstwa. Otrzymał symboliczne klucze do państwa i wygłosił swoje pierwsze przemówienie. Na zakończenie dnia odbył się pokaz fajerwerków.

Koronacja nowego księcia Monako miała miejsce 19 listopada 2005 roku w katedrze. Uroczystość zgromadziła przedstawicieli zagranicznych rodzin królewskich, w tym Edwarda, hrabiego Wesseksu, księcia Joachima z Danii, księcia Maulaja Raszida z Maroka oraz księcia Fajsala z Jordanii. Jedyną głową państwa, która uczestniczyła w koronacji, był Ólafur Ragnar Grímsson, prezydent Islandii.

Następczynią tronu została Karolina, księżna Hanoweru, która pełniła tę rolę do 10 grudnia 2014 roku.

Oficjalne wizyty zagraniczne

Ochrona środowiska

Książę Monako angażuje się w działania na rzecz ochrony środowiska, organizując oraz uczestnicząc w konferencjach poświęconych tym zagadnieniom.

16 kwietnia 2006 roku książę zdobył geograficzny biegun północny.

W czerwcu 2006 roku założył Fundację Księcia Alberta II, której działalność koncentruje się na ochronie środowiska.

W 2007 roku został patronem Międzynarodowego Roku Delfina, ustanowionego przez Program Środowiskowy Organizacji Narodów Zjednoczonych.

We współpracy z brytyjską aktorką Virginią McKenna zrealizował wypuszczenie z Monakijskiego Ogrodu Zoologicznego pary leopardów, hipopotama oraz wielbłąda, który został założony w 1954 roku przez księcia Rainiera III.

W styczniu 2009 roku Pałac Książęcy ogłosił, że Albert II udał się na wyprawę do Antarktyki, gdzie miał odwiedzić bazy obserwacyjne i spotkać się z naukowcami. 14 stycznia książę zdobył geograficzny biegun południowy. Swoją podróż na półkulę południową zakończył 22 stycznia.

Albert stał się pierwszym władcą w historii, który w czasie swojego panowania zdobył oba bieguny Ziemi.

Sport

Książę Albert interesuje się sportem i angażuje się w tę dziedzinę. Pełni funkcję prezydenta Monakijskiego Komitetu Olimpijskiego oraz jest członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Od 1984 roku jest prezydentem monakijskiej federacji pływackiej oraz lekkoatletycznej. Założył w Księstwie federację bobslejową (w 1987 roku) i pięcioboju nowoczesnego (w 1999 roku). Jest także honorowym prezydentem Międzynarodowej Unii Pięcioboju Nowoczesnego oraz Międzynarodowej Fundacji Atletów.

Regularnie uczestniczy w wydarzeniach sportowych w Księstwie, w tym w meczach piłkarskich na Stadionie Księcia Ludwika II, meczach klubu AS Monaco, tenisowym turnieju Monte-Carlo Rolex Masters (gdzie prezydentem jest jego cioteczna siostra, Elżbieta de Massy), wyścigu Formuły 1 o Grand Prix Monako oraz meetingu lekkoatletycznego Herculis.

Za jego panowania Monako było gospodarzem takich wydarzeń jak Światowe Finały Lekkoatletyczne IAAF, Igrzyska Małych Państw Europy w 2007 roku oraz światowy turniej kwalifikacyjny mężczyzn do letnich igrzysk olimpijskich w rugby w 2016 roku. W Monte Carlo kilkakrotnie wręczano prestiżowe nagrody sportowe Laureus (w latach 2000–2003 oraz 2017–2018).

Książę przyjaźni się z wieloma sportowcami, z których niektórzy mieszkają w Monako. Na swój ślub z Charlene Wittstock w 2011 roku zaprosił kilkudziesięciu sportowców, a także organizuje z nimi spotkania w Pałacu Książęcym. Osobiście wręcza nagrody zwycięzcom zawodów odbywających się w Monako.

Jako gość i kibic bierze udział zarówno w letnich, jak i zimowych igrzyskach olimpijskich. Odwiedza sportowców w wioskach olimpijskich, zasiada na trybunach podczas zawodów oraz wręcza medale. Angażuje się w spotkania i prace komitetów olimpijskich.

Działalność w Monako

Książę Albert bierze udział w licznych wydarzeniach odbywających się regularnie w Księstwie Monako, takich jak:

wspomnienie Świętej Dewoty (27 stycznia), podczas którego odbywają się uroczystości ku czci patronki Księstwa Monako i rodziny książęcej;
Narodowy Dzień Monako (19 listopada), którego data jest ustalana przez panującego księcia; zazwyczaj jest to dzień wspomnienia patrona księcia; Albert zdecydował się na utrzymanie obchodów Narodowego Dnia Monako 19 listopada, w dniu wspomnienia świętego Rainiera;
Międzynarodowy Festiwal Cyrkowy w Monte Carlo, odbywający się co roku w styczniu, którego prezydentem jest księżniczka Stefania;
Międzynarodowy Festiwal Telewizyjny w Monte Carlo, który odbywa się wiosną każdego roku;
Monte Carlo Masters, męski turniej tenisowy rangi Masters, rozgrywany co roku wiosną na kortach Monte Carlo Country Club. Prezydentem Monakijskiej Federacji Tenisowej jest cioteczna siostra księcia, Elżbieta de Massy, ale Albert (jako patron turnieju) regularnie uczestniczy w zawodach i wręcza nagrody zwycięzcom;
Grand Prix Monako, wyścig Formuły 1, którego historia sięga 1929 roku; książę co roku zasiada na trybunach podczas wyścigu i wręcza nagrody zwycięzcom.

Książę współpracuje również z organizacjami:

Monakijski Czerwony Krzyż, założony w 1948 roku przez księcia Ludwika II; od 1982 roku jego prezydentem jest książę Albert;
Monakijski Komitet Olimpijski, założony w 1907 roku; od 1994 roku jego prezydentem jest książę Albert;
Monakijska Federacja Lekkoatletyczna, której prezydentem jest książę Albert.

Działalność charytatywna

Książę Monako współpracuje z wieloma fundacjami, które są kierowane przez członków rodziny książęcej:

Fundacja AMADE, założona w 1963 roku przez księżną Grace; jej prezydentem jest księżna Hanoweru, a honorowym prezydentem książę Albert. Każdego roku w maju książę organizuje charytatywny mecz piłkarski na Stadionie Ludwika II, z którego dochód wspiera fundację;
Fundacja Księżnej Grace, założona w 1964 roku przez księżną Grace; jej prezydentem jest księżna Hanoweru. W marcu każdego roku organizowany jest Monaco Rose Ball, z którego dochody wspierają fundację;
Fundacja Księcia Pierre’a, założona w 1966 roku przez księcia Rainiera, zajmująca się promowaniem sztuki; jej obecnym prezydentem jest księżna Hanoweru;
Fight AIDS Monaco – fundacja, która powstała w 2004 roku z inicjatywy księżniczki Stefanii, zajmująca się szerzeniem wiedzy na temat zakażenia wirusem HIV i profilaktyki;
Fundacja Księcia Alberta II, powstała w czerwcu 2006 roku, zajmująca się ochroną środowiska;
Fundacja Księżnej Charlene, założona w grudniu 2011 roku, gdzie książę Albert pełni rolę wiceprezydenta. Jej działalność koncentruje się na promowaniu bezpiecznych zachowań w wodzie.

31 stycznia 2016 roku wziął udział w charytatywnym marszu dla Fundacji Flavien, która wspiera dzieci cierpiące na choroby nowotworowe.

Związki ze Stanami Zjednoczonymi

Matka księcia Alberta, księżna Grace, urodziła się w Filadelfii w stanie Pensylwania w 1929 roku. W 1956 roku zaręczyła się z Rainierem III, księciem Monako, przeprowadzając się do księstwa i rezygnując z kariery aktorskiej. Wszystkie jej dzieci, przy urodzeniu, otrzymały obywatelstwo amerykańskie, zgodnie z amerykańskimi zasadami dziedziczenia obywatelstwa.

Książę Albert studiował w ojczyźnie swojej matki i odwiedzał tam rodzinę, jednak zrezygnował z obywatelstwa amerykańskiego w wieku dwudziestu jeden lat.

W 1992 roku w Palm Springs w Kalifornii urodziła się pierwsza córka księcia, Jaśmina Grace, której matką jest Amerykanka. Jaśmina mieszka w Stanach Zjednoczonych i posiada amerykańskie obywatelstwo.

23 października 2016 roku książę Albert ogłosił, że wykupił rodzinny dom swojej matki w Filadelfii, zbudowany przez jego dziadka, Johna Brendana Kelly. Wiosną 2018 roku, po gruntownym remoncie, dom został udostępniony do zwiedzania. Dochody z tej inicjatywy mają wspierać Fundację Księżnej Grace oraz Fundację Księcia Alberta II.

Członkowie monakijskiej rodziny książęcej utrzymują kontakty z amerykańskimi krewnymi księżnej Grace. Jeden z kuzynów Alberta, Christopher Levine, był świadkiem podczas jego ślubu z Charlene Wittstock w 2011 roku.

Związki z innymi rodzinami królewskimi

Książę Albert jest spokrewniony z wszystkimi europejskimi rodzinami królewskimi i książęcymi, poprzez Jana Wilhelma Friso, księcia Oranii, żyjącego w latach 1687–1711. Jest również potomkiem lady Marii Hamilton, brytyjskiej arystokratki, spokrewnionej z rodzinami królewskimi Rumunii, Francji i Belgii.

Był gościem ceremonii zaślubin Karola, księcia Walii z lady Dianą Spencer (Londyn, 1981), Andrzeja, księcia Yorku z Sarą Ferguson (Londyn, 1986), Filipa, księcia Brabancji z Matyldą d’Udekem d’Acoz (Bruksela, 1999), Haakona, księcia koronnego Norwegii z Mette-Marit Tjessem Høiby (Oslo, 2001), Fryderyka, księcia koronnego Danii z Marią Donaldson (Kopenhaga, 2004), Filipa VI, księcia Asturii z Letycją Ortiz Rocasolano (Madryt, 2004), Daniela Westlinga z Wiktorią, księżną koronną Szwecji (Sztokholm, 2010) oraz Wilhelma, księcia Cambridge z Katarzyną Middleton (Londyn, 2011).

Reprezentował dwór monakijski na uroczystościach pogrzebowych Zyty, cesarzowej Austrii i królowej Węgier (Wiedeń, 1989), Hirohito, cesarza Japonii (Tokio, 1989), Marii, królowej Włoch (Sabaudia, 1993), Baldwina I, króla Belgów (Laeken, 1993), Elżbiety, królowej matki (Londyn, 2002), Izabeli, hrabiny Paryża (Paryż, 2003), Juliany, królowej Holandii (Delft, 2004), Józefiny Charlotty, wielkiej księżnej Luksemburga (Luksemburg, 2005), Henryka, hrabiego Paryża (Paryż, 2019), Jana, wielkiego księcia Luksemburga (Luksemburg, 2019) oraz Elżbiety II, królowej Zjednoczonego Królestwa (Londyn, 2022).

Uczestniczył w oficjalnych obchodach 50. (Sztokholm, 1996) oraz 60. urodzin Karola XVI Gustawa, króla Szwecji (Sztokholm, 2006), 70. (Oslo, 2007) oraz 80. urodzin Haralda V, króla Norwegii i Sonji, królowej Norwegii (Oslo, 2017) i 70. urodzin Karola, księcia Walii (Londyn, 2018).

W 2012 roku był wśród gości zaproszonych na obchody jubileuszu panowania Elżbiety II, królowej Wielkiej Brytanii, a w 2013 roku uczestniczył w ceremonii koronacji Wilhelma Aleksandra, króla Holandii.

Religia

Dominującą religią w Księstwie Monako jest katolicyzm, w którym to wyznaniu ochrzczony został książę Albert. Jego żona, wychowana w wierze protestanckiej, przyjęła chrzest w wierze katolickiej przed ślubem z księciem, a podczas spotkań z papieżem ma prawo korzystać z przywileju bieli.

Albert wielokrotnie uczestniczył w oficjalnych audiencjach u papieży w Watykanie:

25 marca 1974 roku, razem z siostrą i rodzicami, został przyjęty na prywatnej audiencji przez papieża Pawła VI;
19 grudnia 1997 roku książę Rainier III, książę Albert oraz księżniczka Karolina uczestniczyli w audiencji u papieża Jana Pawła II;
11 maja 2005 roku książę odwiedził papieża Benedykta XVI w czasie prywatnej audiencji;
16 października 2009 roku papież Benedykt XVI przyjął księcia Monako na audiencji w swojej prywatnej bibliotece;
10 stycznia 2013 roku, razem z żoną, zostali przyjęci przez papieża Benedykta XVI;
18 stycznia 2016 roku, razem z żoną, zostali przyjęci przez papieża Franciszka. Para książęca podarowała papieżowi monetę z 1720 roku z podobizną Świętej Dewoty oraz kosz owoców;
21 lipca 2022 roku uczestniczyli w prywatnej audiencji u papieża Franciszka.

Żaden z członków monakijskiej rodziny książęcej nie był obecny na pogrzebie Jana Pawła II, który odbył się 8 kwietnia 2005 roku, ponieważ 6 kwietnia zmarł książę Rainier III.

24 kwietnia 2005 roku wziął udział we mszy inaugurującej pontyfikat papieża Benedykta XVI, a 19 marca 2013 roku w mszy inaugurującej pontyfikat papieża Franciszka.

Książę Monako jest ojcem chrzestnym przynajmniej pięciu osób.

Nagrody

Patronaty

Jest prezydentem:

Monakijskiego Czerwonego Krzyża;
Monakijskiego Komitetu Olimpijskiego;
Fundacji Księcia Alberta II;
Monaco Yacht Club;
Wiceprezydentem Fundacji Księżnej Charlene;
Patronem turnieju tenisowego Monte-Carlo Rolex Masters;
Patronem organizacji Peace and Sport;
Honorowym członkiem zarządu Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego;
Honorowym prezydentem Monakijskiego Automobile Club;
Honorowym prezydentem Festiwalu Telewizyjnego w Monte Carlo;
Honorowym prezydentem Jumping International de Monte Carlo.

Życie prywatne

Od 2002 do 2004 roku książę był w związku z amerykańską skoczkinią o tyczce, Alicią Warlick. Media spekulowały o możliwych zaręczynach pary pod koniec 2003 roku, które jednak nie miały miejsca. Kobieta towarzyszyła mu w kilku oficjalnych wystąpieniach.

Zimą 2006 roku książę Albert po raz pierwszy publicznie pojawił się z Charlene Wittstock, południowoafrykańską pływaczką, młodszą od niego o dwadzieścia lat. Para poznała się w 2000 roku podczas turnieju pływackiego Mare Nostrum w Monako.

23 czerwca 2010 roku ogłoszono ich oficjalne zaręczyny. Wittstock, wychowana w wierze protestanckiej, przyjęła chrzest w wierze katolickiej przed ślubem z księciem, a także nauczyła się języka francuskiego oraz dialektu monegaskiego, jak również dworskiego protokołu europejskiego.

Pierwotnie ślub miał odbyć się w dniach 8 i 9 lipca 2011 roku, jednak został przeniesiony na wcześniejszy termin z powodu zbieżności z terminem planowanego w Durbanie spotkania Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, w działalność którego obydwoje narzeczeni byli zaangażowani. Narzeczeni chcieli, aby celem ich pierwszej podróży poślubnej była ojczyzna Wittstock.

Książę Albert II poślubił Charlene Wittstock 1 lipca 2011 roku w ceremonii cywilnej, która odbyła się w Sali Tronowej Pałacu Książęcego w Monako. Świadkami młodej pary zostali Christopher Levine (kuzyn księcia ze strony matki) oraz Donatella Knecht (żona kuzyna księcia Alberta ze strony ojca). Tego samego dnia wieczorem koncert dla pary młodej w Porcie Hercules w Monako zagrał Jean-Michel Jarre.

Ślub kościelny odbył się następnego dnia, a w odróżnieniu od innych uroczystości w rodzinach królewskich, celebrowany był na dziedzińcu pałacu książęcego. Ceremonię prowadził arcybiskup Monako, Bernard Barsi. Przyjęcie zorganizowano w monegaskiej operze. Zaślubiny Alberta z Charlene ogłoszono największym wydarzeniem w Monako od pięćdziesięciu pięciu lat, czyli od dnia ślubu Grace Kelly z księciem Rainierem. Książę jest o rok starszy od swojej teściowej, Lynette Wittstock.

Suknia panny młodej została zaprojektowana przez Giorgio Armaniego, a Lexus był oficjalną marką samochodów wybraną na tę okazję. Po religijnej ceremonii księżna udała się do kaplicy Świętej Dewoty, gdzie złożyła swój ślubny bukiet, zgodnie z monakijską tradycją.

Wśród zaproszonych gości znaleźli się:

przedstawiciele rodziny księcia Alberta;
przedstawiciele rodziny Charlene Wittstock;
przedstawiciele panujących rodzin książęcych i królewskich: król i królowa Szwecji, książę i księżna Västergötlandu, książę Värmlandu, księżna Hälsinglandu i Gästriklandu, król i królowa Belgów, książę i księżna Brabancji, arcyksiążę i arcyksiężna Austrii, książę Wawrzyniec i księżna Klara z Belgii, król Lesotho, wielki książę i wielka księżna Luksemburga, dziedziczny wielki książę Luksemburga, król Bakofengu, książę i księżna koronna Danii, książę Joachim i księżna Maria z Danii, książę Oranii i księżna Maksyma z Holandii, książę i księżna koronna Norwegii, dziedziczny książę i księżna Liechtensteinu, dziedziczny książę Bahrajnu, hrabia i hrabina Wesseksu, książę i księżna Michał z Kentu, książę Fajsal i księżna Sara z Jordanii, księżniczka Lalla Meryem z Maroka oraz księżniczka Sirivannavari Nariratana z Tajlandii;
przedstawiciele dawniej panujących dynastii: cesarzowa Iranu, wielka księżna Rosji, wielki książę Jerzy z Rosji, książę i księżna Prus, książę i księżna koronna Serbii, książę i księżna Neapolu, książę i księżna Wenecji, księżna koronna Rumunii oraz książę Radu z Rumunii, książę i księżna Andegawenii, hrabia i hrabina Paryża, książę i księżna Bragança, książę i księżna Castro.

Para książęca udała się kilka dni później do Durbanu, a następnie rozpoczęli swoją podróż poślubną do Mozambiku.

Dzieci

Latem 1991 roku książę nawiązał relację z Tamarą Rotolo, kobietą pochodzącą ze Stanów Zjednoczonych, która pracowała jako kelnerka podczas turnieju tenisowego w Monako. Po jej powrocie do Ameryki nie utrzymywali kontaktu, jednak Rotolo, będąca wówczas mężatką, zaszła w ciążę. 4 marca 1992 roku w Palm Springs urodziła się córka pary, Jaśmina Grace Rotolo. W akcie urodzenia dziewczynki księcia wpisano jako jej ojca, a Rotolo zorganizowała pierwsze spotkanie Alberta z córką w 1993 roku. Książę jednak nie uznał dziecka za swoje, a sąd zakończył postępowanie, nie przeprowadzając badań genetycznych.

Sprawa była utrzymywana w tajemnicy aż do 2006 roku. 1 czerwca Pałac Książęcy wydał oświadczenie, w którym Albert uznał Jaśminę za swoją córkę. Jej nazwisko zmieniono na Grimaldi.

Jaśmina mieszka w Stanach Zjednoczonych i rozwija karierę aktorską. Utrzymuje kontakt z ojcem, macochą i przyrodnim rodzeństwem. Odwiedza Monako i występuje publicznie z rodziną. Nie przysługuje jej miejsce w linii sukcesji monakijskiego tronu, ale jest uprawniona do dziedziczenia majątku po swoim ojcu na równi z jego legalnymi potomkami.

24 sierpnia 2003 roku przyjaciółka Alberta, togijska stewardesa linii Air France Nicole Tossoukpé, urodziła w Paryżu syna, Eryka Aleksandra Stefana Tossoukpé. Tossoukpé poinformowała księcia, że to on jest ojcem jej dziecka i otrzymała obietnicę uznania go za syna księcia pod warunkiem wykonania badań genetycznych. Książę Albert nie dotrzymał zobowiązania, a Togijka – która w 2004 roku zmieniła nazwisko na Coste – zgłosiła sprawę mediom. Pod koniec okresu żałoby po księciu Rainierze III, 6 lipca 2005 roku, książę w oficjalnym oświadczeniu przyznał, że Aleksander Coste jest jego synem. W 2014 roku jego nazwisko zmieniono na Grimaldi-Coste.

Chłopiec wychowuje się ze swoją matką, ale utrzymuje kontakt z ojcem i przyrodnim rodzeństwem. Nie zajmuje miejsca w linii sukcesji monakijskiego tronu, ale ma prawo do dziedziczenia majątku księcia Alberta.

30 maja 2014 roku Pałac Książęcy ogłosił, że księżna Charlene jest w ciąży z pierwszym dzieckiem, które ma przyjść na świat pod koniec roku. W czerwcu ojciec księżnej ogłosił na jednym z portali społecznościowych, że para książęca zostanie rodzicami bliźniąt. Księżna Monako potwierdziła tę informację 7 października w rozmowie z dziennikarzami magazynu Hello! podczas pobytu w Nowym Jorku. Dwa dni później, w obliczu rosnących spekulacji, Pałac Książęcy w specjalnym oświadczeniu potwierdził, że Charlene i Albert spodziewają się narodzin dwojga dzieci.

10 grudnia, wczesnym popołudniem, para książęca stawiła się w klinice imienia księżnej Grace w Monte Carlo. Charlene przeszła zabieg cesarskiego cięcia, w wyniku którego o godzinie 17:04 na świat przyszła księżniczka Gabriela Teresa Maria, a dwie minuty później jej brat i następca tronu – książę Jakub Honoriusz Rainier. Albert był obecny przy narodzinach dzieci.

Książę Jakub zajął pierwsze miejsce w linii sukcesji monakijskiego tronu, a księżniczka Gabriela miejsce drugie. Siostra księcia Alberta, księżna Hanoweru, spadła na pozycję trzecią, a tym samym po ponad dziewięciu latach przestała być następczynią monakijskiego tronu.

Zdrowie

Książę Albert trzykrotnie chorował na COVID-19: w marcu 2020, w kwietniu 2022 oraz w styczniu 2023.

Genealogia

Książę Albert należy do dynastii Grimaldich, ale w linii męskiej jest potomkiem francuskich hrabiów de Polignac. Jego dziadek, hrabia Pierre de Polignac, urodził się w miejscowości Hennebont i osiedlił się w Monako po zawarciu związku małżeńskiego z nieślubną córką Ludwika II, księcia Monako, księżniczką Charlotte.

Jego przodkinią ze strony ojca jest lady Maria Hamilton, później hrabina Tolna, córka 11. księcia Hamilton i księżniczki Marii Amalii z Badenii. W linii badeńskiej Albert jest potomkiem Jana Wilhelma Friso, księcia Oranii, dzięki któremu jest spokrewniony ze wszystkimi rodzinami królewskimi i książęcymi panującymi dawniej i obecnie w Europie.

Matka księcia Alberta, Grace, pochodziła z Filadelf