Albert Fish – Profil Zbrodniarza
Hamilton Howard „Albert” Fish (19 maja 1870 – 16 stycznia 1936) był amerykańskim seryjnym mordercą, kanibalem, sadystą, masochistą oraz pedofilem. Oskarżany o zabójstwo co najmniej pięciorga dzieci, przyznał się do trzech z nich oraz do torturowania setek małoletnich ofiar. Swoje działania tłumaczył potrzebą intensywnych wrażeń. Gdy sąd skazał go na karę śmierci przez krzesło elektryczne, stwierdził: „To będzie naprawdę ciekawe doświadczenie, umrzeć na krześle…”. Podczas egzekucji pomagał w podłączaniu elektrod.
Dzieciństwo i młodość
Albert Fish przyszedł na świat w Waszyngtonie. Jego ojciec, Randall Fish, był kapitanem statku na rzece Potomak i zmarł 15 października 1875 roku. Jego matka, mając trudności z wychowaniem czwórki dzieci, oddała najmłodszego syna, Alberta, do Sierocińca Świętego Jana w Waszyngtonie. W placówce panowały surowe zasady, a dzieci często poddawane były karom cielesnym, co przyczyniło się do rozwoju jego skłonności masochistycznych. W sierocińcu Fish śpiewał również w chórze kościelnym.
W 1879 roku jego matka zdobyła posadę państwową, co pozwoliło jej na opiekę nad Albertem, który opuścił sierociniec. W wieku dwunastu lat związał się z innym chłopcem, który wprowadził go w praktyki takie jak picie moczu i koprofagia. Fish zaczął spędzać weekendy w łaźniach publicznych, gdzie mógł podziwiać nagość chłopców.
Około 1890 roku Albert osiedlił się w Nowym Jorku, gdzie, jak twierdził, utrzymywał się z prostytucji męskiej. Później przyznał, że w tym czasie zaczął gwałcić młodych chłopców. W 1898 roku, dzięki staraniom matki, ożenił się z kobietą młodszą od siebie o dziewięć lat i doczekał się sześciorga dzieci: Alberta, Anny, Gertrude, Eugene’a, Johna i Henry’ego.
Od 1898 roku pracował jako malarz pokojowy i przyznał, że w tym czasie zgwałcił około setki dzieci, głównie chłopców poniżej szóstego roku życia. To wówczas jego kochanek zabrał go do Muzeum Figur Woskowych, gdzie zafascynował się przekrojem penisa, co wpłynęło na jego zainteresowanie kastracją.
Około 1910 roku Fish pracował w Wilmington w stanie Delaware, gdzie poznał 19-letniego Thomasa Keddena. Fish twierdził, że obaj zgodzili się na sadomasochistyczny związek, jednak nie jest jasne, czy Kedden nie był przymuszany. Po dziesięciu dniach Fish zabrał go do „starego wiejskiego domu”, gdzie go torturował przez ponad dwa tygodnie. W końcu Fish próbował wykastrować Keddena, odcinając mu połowę penisa. Później wspominał: „Nigdy nie zapomnę jego krzyku ani spojrzenia, jakie na mnie rzucił”. Początkowo planował zabić Keddena, ale obawiał się, że upał przyspieszy proces gnilny, więc ostatecznie go wypuścił.
W 1917 roku żona Fisha opuściła go dla Johna Straube, złotej rączki, który mieszkał u rodziny Fishów. Po jej odejściu, Fish zaczął słyszeć głosy, które według niego były wynikiem tego wydarzenia. Twierdził także, że pewnego dnia owinął się w dywan zgodnie z instrukcjami rzekomego świętego Jana Apostoła.
W tym czasie Fish zaczął oddawać się samookaleczeniom. Wbijał igły w pachwinę i brzuch, a po aresztowaniu odkryto, że miał co najmniej 29 igieł osadzonych w miednicy. Używał także nabijanych gwoździami wioseł do samobicia. Zachęcał swoje dzieci i ich przyjaciół do okładania go tym samym wiosłem. Z czasem rozwijało się w nim zainteresowanie kanibalizmem, objawiające się w jego zamiłowaniu do surowego mięsa, które czasami podawał swoim dzieciom.
Fish ożenił się po raz drugi 6 lutego 1930 roku z Estellą Wilcox, ale rozwiódł się po tygodniu. Został aresztowany w maju 1930 roku za „wysłanie nieprzyzwoitego listu do kobiety, która odpowiedziała na ogłoszenie o poszukiwaniu pokojówki”.
Morderstwa
Pierwsze morderstwo Fish popełnił w 1910 roku, zabijając czternastoletniego chłopca imieniem Thomas Beden lub Kedden w Wilmington, Delaware. Około 1919 roku zabił umysłowo upośledzonego chłopca w Georgetown w Waszyngtonie.
11 lipca 1924 roku na Staten Island Fish spotkał bawiącą się samotnie ośmioletnią Beatrice Kiell. Oferując jej pieniądze za pomoc przy zbiorach rabarbaru, prawie udało mu się ją porwać, ale matka Beatrice wygoniła go z farmy. Fish wrócił tam nocą, ale został zdemaskowany przez ojca Beatrice, Johna Kiella.
25 maja 1928 roku Edward Budd zamieścił ogłoszenie o pracy w New York World. Trzy dni później Fish odwiedził rodzinę Buddów, podając się za Franka Howarda, rolnika z Farmingdale. Poznał wtedy młodszą siostrę Edwarda, dziesięcioletnią Grace. Kilka dni później powrócił, obiecując Edwardowi pracę i namawiając rodziców Buddów, aby pozwolili Grace iść z nim na przyjęcie urodzinowe. Fish wyszedł z Grace i nigdy nie wrócił.
5 września 1930 roku policja aresztowała Johna Edwarda Pope’a jako podejrzanego o porwanie Grace Budd. Pope spędził 109 dni w areszcie.
W listopadzie 1934 roku rodzina Buddów otrzymała list od anonimowego nadawcy, który przyznał się do zamordowania Grace i zjedzenia jej ciała. Fragmenty listu brzmiały: „Udusiłem ją, a potem pocięłam na małe kawałki, żebym mógł zabrać mięso do swojego mieszkania. Ugotowałem ją i zjadłem. Jak słodka i delikatna była jej mała dupcia, upieczona w piekarniku. Zajęło mi dziewięć dni, by zjeść ją całą.”
List
Pani Budd, nie umiejąc czytać, poprosiła syna, aby przeczytał list. Oto jego treść z zachowaniem oryginalnych błędów:
„Moja droga pani Budd! W 1894 r. Mój przyjaciel został wysłany jako pomocnik na pokład parowca Tacoma kapitana Johna Davisa. Płynęli nim z San Francisco do Hongkongu w Chinach. Po przybyciu tam on i dwóch innych, gdy wyszli na brzeg, poszli się upić. Kiedy wrócili, łodzi już nie było. W tym czasie w Chinach panował głód. Mięso każdego rodzaju kosztowało od 1 do 3 dolarów za funt. Cierpienie bardzo biednych było tak wielkie, że wszystkie dzieci poniżej 12 roku życia były sprzedawane rzeźnikom, aby je pocięli i przeznaczyli na żywność, by inni nie umierali z głodu. Chłopiec lub dziewczynka poniżej 14 roku życia nie były bezpieczne same na ulicy. Można było pójść do dowolnego sklepu i poprosić o stek albo kotlety lub duszone mięso. Część nagiego ciała chłopca lub dziewczynki była wycinana wedle uznania z tego, co chciałeś. Tylna część chłopca lub dziewczynki jest najsłodsza częścią ciała i sprzedawana była niczym jak kotlet cielęcy, o najlepszym kroju i za najwyższą cenę. John pozostał tam tak długo, że zasmakował ludzkiego mięsa. Po powrocie do Nowego Jorku ukradł dwóch chłopców, jednego 7-letniego, drugiego 11-letniego, zabrał ich do domu, rozebrał do naga, zawiązał w szafie, a następnie spalił wszystko, co mieli na sobie. Kilka razy każdego dnia i nocy bił ich – torturował – aby ich mięso było dobre i delikatne. Najpierw zabił 11-letniego chłopca, bo miał najgrubszy tyłek i oczywiście najwięcej mięsa. Każda część jego ciała została przygotowana i zjedzona, oprócz głowy, kości i wnętrzności. Upiekł całość w piekarniku (cały jego tyłek). Mięso gotował, piekł, smażył i dusił na wolnym ogniu. Mały chłopiec był następny, John poszedł tą samą drogą sprawdzonych przepisów. W tym czasie mieszkałem przy 409 E 100 St, z tyłu po prawej stronie. Mówił mi tak często, jak dobre jest ludzkie mięso, że postanowiłem go skosztować. W niedzielę 3 czerwca 1928 r. zadzwoniłem do Ciebie pod adres na ul. W 15 406. Przyniosłem ci serek wiejski z truskawkami. Zjedliśmy lunch. Grace usiadła mi na kolanach i pocałowała mnie. Zdecydowałem wtedy, żeby ją zjeść, pod pretekstem zabrania jej na imprezę. Powiedziałeś, że tak, może iść. Zabrałem ją do pustego domu w Westchester, który już wybrałem. Kiedy tam dotarliśmy, powiedziałem jej, żeby została na zewnątrz. Zerwała dzikie kwiaty. Poszedłem na górę i zdjąłem całe ubranie. Wiedziałem, że jeśli tego nie zrobię, poplamię je jej krewią. Kiedy wszystko było gotowe, podszedłem do okna i zawołałem ją. Potem schowałem się w szafie, aż znalazła się w pokoju. Kiedy zobaczyła mnie całkiem nagiego, zaczęła płakać i próbowała zbiegać po schodach. Złapałem ją, a ona powiedziała, że powie mamie. Najpierw rozebrałem ją do naga. Jak ona kopała – gryźła i drapała. Udusiłem ją na śmierć, a następnie pokroiłem na małe kawałki, abym mógł zabrać mięso do swojego domu, by je ugotować i zjeść. Jak słodki i delikatny był jej mały tyłek upieczony w piekarniku. Zjadłem całe jej ciało przez 9 dni. Jednak nie pieprzyłem jej, mogłem gdybym chciał. Umarła jako dziewica.”
List był w kopercie z małym sześciokątnym emblematem z literami „N.Y.P.C.B.A.”, co oznaczało New York Private Chauffeur’s Benevolent Association. Dozorca w budynku tej firmy powiedział, że wziął dla siebie nieco służbowej papeterii, ale zostawił wszystko w pokoju przy 200 East 52nd Street, kiedy się stamtąd wyprowadzał. Właścicielka pokoju stwierdziła, że Fish był niedawno w tym pokoju. Albert początkowo zgodził się pójść z policjantem na posterunek, by poddać się przesłuchaniu, jednak później zaatakował funkcjonariusza z otwartymi brzytwami.
Po obezwładnieniu Fish został przetransportowany na posterunek, gdzie bez oporów przyznał się do zamordowania Grace Budd, twierdząc, że pierwotnie zamierzał zabić jej brata Edwarda. Po jego aresztowaniu, zdjęcia Fisha ukazały się w prasie, a motorniczy brooklyńskiego tramwaju, Joseph Meehan, rozpoznał w nim człowieka, którego widział 11 lutego 1927 roku z małym chłopcem, odpowiadającym rysopisowi zaginionego Billy’ego Gafneya.
Billy Gafney i jego przyjaciel Billy Beaton zaginęli, gdy bawili się przed kamienicą na Brooklynie. Billy Beaton odnalazł się później na dachu innej kamienicy, a zapytany o to, co stało się z Gafneyem, odpowiedział, że zabrał go gnom (boogeyman). Ciała Billy’ego Gafneya nigdy nie odnaleziono. Fish przyznał się do jego zamordowania, wyznał również, że pił jego krew i jadł jego mięso, uprzednio je upiekłszy z warzywami.
Proces
Rozprawa sądowa Alberta Fisha, oskarżonego o morderstwo z premedytacją na Grace Budd, rozpoczęła się 11 marca 1935 roku. Przewodniczył jej sędzia Frederick P. Close, prokurator Elbert F. Gallagher, a obrońcą Fisha był James Dempsey. Proces trwał dziesięć dni. Fish na początku ogłosił się niepoczytalnym, opowiadając sądowi o głosach, które nakazywały mu mordować dzieci. Zeznający biegli psychiatrzy omawiali liczne parafilie Fisha: urofilię, koprofilię, pedofilię oraz masochizm, jednak nie mogli uzgodnić, czy oznaczają one, że oskarżony jest chory psychicznie. Obrona przedstawiła zdjęcie rentgenowskie miednicy Fisha, na którym widać było ponad dwanaście igieł, wbitych tam przez niego samego. Sąd uznał Fisha za poczytalnego, winnego i skazał na karę śmierci przez krzesło elektryczne.
Po ogłoszeniu wyroku Fish przyznał się do zamordowania ośmioletniego Francisa X. McDonnell na Staten Island. Francis został zgwałcony, a następnie uduszony własnymi szelkami.
Prawdopodobne ofiary
Fish był podejrzewany o popełnienie innych przestępstw, chociaż nigdy się do nich nie przyznał. Detektyw William King sądził, że Fish był „Wampirem z Brooklynu”, seryjnym mordercą i gwałcicielem, który wybierał głównie dzieci jako swoje ofiary.
