Albert Fantini (zm. 5/6 września 1516 w Krakowie) był włoskim franciszkaninem konwentualnym oraz profesorem Akademii Krakowskiej.
Życiorys
Na uniwersytecie w Bolonii uzyskał magisterium sztuk wyzwolonych oraz doktorat teologii; przez dwa lata uczył tam filozofii moralnej. W 1514 roku, prawdopodobnie z inicjatywy prymasa Jana Łaskiego, przeniósł się do Krakowa, gdzie rozpoczął wykłady z filozofii na Akademii. Fantini był również autorem kilku dzieł filozoficznych. Zyskał uznanie, w tym ze strony króla Zygmunta Starego, chociaż środowisko akademickie w Krakowie przyjęło go z pewną krytyką.
Jeszcze większą niechęć wzbudził w zakonie franciszkanów, gdzie pełnił funkcje prowincjała prowincji polsko-czeskiej oraz nadzwyczajnego komisarza prowincji węgierskiej. Miał na celu wprowadzenie większej dyscypliny w zakonie, co spotkało się z silnym oporem w krakowskim klasztorze. Grupa zakonników zawiązała spisek, w wyniku którego zamordowano przełożonego. Śmierć Fantiniego wywołała ogromne wzburzenie oraz ostre reakcje ze strony władz kościelnych; jego kościół został obłożony interdyktem i pozostawał zamknięty przez około rok, a trzech sprawców – Błażej, Jan z Malborka oraz Wawrzyniec Szatła – spotkało się z karą śmierci.
Bibliografia
Henryk Barycz, Albert Fantini, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VI, 1948
Loading ...