Albert Eulenburg

Albert Eulenburg (urodzony 10 sierpnia 1840 w Berlinie, zmarł 3 lipca 1917 tamże) był niemieckim lekarzem, psychiatrą, seksuologiem oraz neurologiem.

Życiorys

Eulenburg przyszedł na świat w Berlinie w 1840 roku jako syn ortopedy Michaela Moritza Eulenburga (1811–1887). Miał brata, Ernsta Eulenburga (1847-1926), który był wydawcą muzycznym. Studiował medycynę na uniwersytetach w Berlinie, Bernie oraz Zurychu. Wśród jego nauczycieli znajdowali się m.in. Johannes Peter Müller, Ludwig Traube oraz Albrecht von Gräfe. 31 maja 1861 roku uzyskał tytuł doktora medycyny. Do 1874 roku pracował jako Privatdozent na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, a do 1882 roku był profesorem farmakologii na Uniwersytecie w Greifswaldzie. Po tym okresie powrócił do Berlina, gdzie wykładał jako profesor neurologii i kierował tamtejszą polikliniką chorób nerwowych.

Wraz z Magnusem Hirschfeldem oraz Iwanem Blochem, Eulenburg był jednym z założycieli Towarzystwa Seksuologii i Eugeniki (Ärztliche Gesellschaft für Sexualwissenschaft und Eugenik), które było pierwszym tego typu stowarzyszeniem na świecie. Pełnił funkcję pierwszego przewodniczącego tego towarzystwa.

W 2008 roku ukazała się biografia Eulenburga autorstwa Karoli Tschilingirov.

Dorobek naukowy

W latach 1880-1914 opublikowano cztery edycje jego piętnastotomowej encyklopedii medycznej, Real-Encyclopädie der gesammten Heilkunde. Był także redaktorem czasopisma „Zeitschrift für Sexualwissenschaft”.

Eulenburg jako pierwszy opisał paramiotonię wrodzoną, znaną również jako choroba Eulenburga. Dodatkowo, w 1878 roku wprowadził do medycyny pojęcie urazu psychicznego. W 1863 roku przedstawił pierwszy opis wady wrodzonej łopatki, obecnie znanej jako deformacja Sprengla.

Był jednym z pionierów stosowania ergotaminy w leczeniu migren, a jego praca na ten temat została opublikowana w 1883 roku. W 1902 roku ukazała się jego monografia dotycząca algolagni, zatytułowana Sadismus und Masochismus.

Wybrane prace

Ueber den Einfluss von Herzhypertrophie und Erkrankungen der Ilirnarterien auf das Zustandekommen von Haemorrhagia cerebri. (1862)
Merkwürdige Verhältnisse eines coxalgischen Beckens. (1866)
Ueber die physiologische Wirkung des Bromkalium. (1867)
Sphygmographische Untersuchungen über den Carotispuls im gesunden und kranken Zustande. (1868)
Ein Fall von Lipomatosis musculorum luxurians an den unteren und progressiver Muskelatrophie an den oberen Extremitäten. (1870)
Ueber successives Auftreten diffuser Muskelerkrankungen bei Geschwistern. (1871)
Eulenburg A, Guttmann P. Die Pathologie des Sympathicus auf physiologischer Grundlage. Berlin: A. Hirschfeld, 1873
Real-Encyclopädie der gesammten Heilkunde. Wien: Urban und Schwarzenberg, 1880–1883. 15 Bände
Über eine familiäre, durch sechs Generationen verfolgbare Form congenitaler Paramyotonie. Neurologisches Centralblatt 12 (1886) 265–272
Sexuale Neuropathie. Genitale Neurosen und Neuropsychosen der Männer und Frauen. Leipzig: Vogel, 1895
Der Marquis de Sade. Vortrag gehalten im Psychologischen Verein in Berlin. Dresden: H. R. Dohrn, 1901
Sadismus und Masochismus. Wiesbaden: Verlag J.F. Bergmann, 1902 (= Grenzfragen des Nerven- und Seelenlebens 19)
Kinder- und Jugendselbstmorde. Halle/Saale: Marhold, 1914. (= Sammlung zwangloser Abhandlungen aus dem Gebiete der Nerven- und Geisteskrankheiten 10.6)
Moralität und Sexualität. Sexualethische Streifzüge im Gebiete der neueren Philosophie und Ethik. Bonn: Marcus & Weber, 1916