Albert Decourtray (urodzony 9 kwietnia 1923 roku w Wattignies k. Lille, zmarły 16 września 1994 roku w Lyonie) był francuskim duchownym katolickim, kardynałem, arcybiskupem Lyonu oraz prymasem Galii.
Życiorys
Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1947 roku. Kształcił się na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Po powrocie do Francji, objął stanowisko rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Lille. 27 maja 1971 roku, Paweł VI mianował go biskupem tytularnym Hippo Diarrhytus oraz biskupem pomocniczym diecezji Dijon. Trzy lata później, 22 kwietnia 1974 roku, został jej ordynariuszem. Przez sześć lat pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Konferencji Episkopatu Francji, a w latach 1987–1990 był jej przewodniczącym.
29 października 1981 roku, Jan Paweł II przeniósł go na stolicę metropolitalną do Lyonu. Wysoko wykształcony, angażował się w sprawy ekumeniczne oraz misyjne Kościoła. Stawał w obronie narodu libańskiego, uchodźców i praw rodziny. Był również znany z otwartości wobec licznej wspólnoty muzułmańskiej w Lyonie oraz z wrażliwości na kwestie społeczne, szczególnie dotyczące tzw. gorących przedmieść, które często odwiedzał. 25 maja 1985 roku został wyniesiony do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Santissima Trinità al Monte Pincio. Rok przed swoją śmiercią, otrzymał nominację na członka Akademii Francuskiej.
Uczestniczył w rozmowach genewskich dotyczących klasztoru sióstr karmelitanek w Oświęcimiu. Jego podejście zostało docenione zarówno przez strony żydowską, jak i polską, co umożliwiło rozwiązanie konfliktu. Zmarł w Lyonie, a jego ciało pochowano w podziemiach archikatedry metropolitalnej w Lyonie.
Bibliografia
Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Grzegorz G. Polak, Warszawa: Edipresse, 2005, ISBN 83-60160-06-6, OCLC 62896569. Brak numerów stron w książce.
Loading ...