Jacques-Victor-Albert, 4. książę de Broglie
Jacques-Victor-Albert, 4. książę de Broglie [də ˈbʀœj], urodził się 13 czerwca 1821 roku w Paryżu, a zmarł 19 stycznia 1901 roku w tym samym mieście. Był to francuski mąż stanu, arystokrata i polityk, który pełnił funkcję premiera Francji w latach 1873–1874 oraz ponownie w 1877 roku.
W okresie od 1872 do 1873 roku sprawował obowiązki ministra spraw zagranicznych, a następnie, do 1874, był ministrem spraw wewnętrznych. W 1877 roku objął urząd ministra sprawiedliwości.
Życiorys
Był synem premiera Francji Achille’a Charlesa de Broglie oraz jego żony Albertiny Staël von Holstein. Pracował jako dyplomata w Madrycie i Rzymie. W 1846 roku opublikował tłumaczenie systemu religijnego Gottfrieda Wilhelma Leibniza. W czasie rewolucji lutowej w 1848 roku wycofał się z życia publicznego, a następnie zaczął pisać dla Revue des Deux Mondes oraz dla orleańskiego Le Correspondant. W 1862 roku został wybrany członkiem Akademii Francuskiej.
W 1871 roku został wybrany na deputowanego do Zgromadzenia Narodowego z okręgu Eure. Kilka dni później objął stanowisko ambasadora Francji w Wielkiej Brytanii, jednak w marcu 1872 roku zrezygnował z powodu krytyki jego działań dotyczących umów handlowych między państwami. Po tym powrócił do Zgromadzenia Narodowego, gdzie stał się przeciwnikiem polityki prezydenta Adolphe Thiersa. 24 maja 1873 roku prezydent Patrice de Mac Mahon powierzył mu urząd premiera oraz ministra spraw zagranicznych. 26 listopada 1873 roku zakończył pełnienie funkcji ministra spraw zagranicznych, jednocześnie przejmując sprawy wewnętrzne. Jego konserwatywny rząd upadł 18 maja 1874 roku.
Trzy lata później, 16 maja 1877 roku, Mac Mahon ponownie powierzył Broglie’owi utworzenie nowego gabinetu, nadając mu równocześnie funkcję ministra sprawiedliwości. Gabinet ten ostatecznie nie uzyskał wotum zaufania, co zmusiło Broglie’a do rezygnacji 20 listopada tego samego roku. W 1885 roku nie został ponownie wybrany do Zgromadzenia Narodowego, co zakończyło jego karierę polityczną.