Albert Czeczott

Albert Czeczott (urodzony 13 kwietnia 1873 w Petersburgu, zmarły 3 listopada 1955 w Warszawie) był polskim inżynierem oraz profesorem na Politechnice Warszawskiej, który specjalizował się w badaniach lokomotyw parowych.

Życiorys

Albert był synem lekarza Ottona Czeczotta, który mieszkał w Petersburgu, oraz bratem inżyniera Henryka Czeczotta. Edukację rozpoczął w Rosji, gdzie skupił się na budowie parowozów oraz przeprowadzaniu badań z nimi związanych. W 1914 roku objął stanowisko profesora w katedrze parowozów Instytutu Inżynierów Dróg Komunikacji w Petersburgu, a także prowadził wykłady na innych uczelniach w tym mieście.

W 1922 roku przeniósł się do Polski, a od 1927 roku był wykładowcą na Politechnice Warszawskiej. W 1928 roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Komunikacji w Warszawie, gdzie zajmował się badaniami lokomotyw. Z jego inicjatywy powstał samodzielny referat doświadczalny przy departamencie mechanicznym ministerstwa. Czeczott projektował wagony pomiarowe oraz stworzył specjalny pociąg doświadczalny. Opracował także nowatorską metodę badania parowozów z wykorzystaniem lokomotyw pomocniczych i oporowych. Jego zespół do 1938 roku ustalił charakterystyki 26 parowozów różnych typów.

W 1933 roku Czeczott nadzorował budowę wagonu pomiarowego dla kolei rumuńskich, a następnie zorganizował w Rumunii badania parowozów.

W latach 1934–1937 Czeczott pełnił funkcję szefa służby mechanicznej podczas budowy Kolei Transirańskiej w Teheranie.

W czasie niemieckiej okupacji prowadził prace teoretyczne w swoim domu. Po wyzwoleniu Warszawy, 6 lutego 1945 roku, Albert Czeczott powrócił do Departamentu Mechanicznego Ministerstwa Komunikacji, gdzie, mimo trudności z dostępem do materiałów, zaczął organizować samodzielny referat doświadczalny. Opracował nową metodę badań parowozów, na podstawie której analizowano m.in. parowozy Tr202, Ty45, Ty2, Ty43, Ty246, tworząc ich charakterystyki robocze. Według jego projektu w 1949 roku zbudowano pomiarowy wagon dynamometryczny, a następnie trzy parowozy oporowe, oznaczone jako CZ1, CZ2, CZ3, które były przystosowane do generowania sztucznych oporów ruchu.

W 1951 roku Albert Czeczott przeszedł do nowo utworzonego Instytutu Naukowo-Badawczego Kolejnictwa, gdzie zorganizował zakład zajmujący się trakcji parowej i spalinowej. Brał udział w badaniach nowoczesnych parowozów serii TKt48, Ol49 i Ty51. Zajmował się również analizą różnych rodzajów węgla w kontekście ich zastosowania w lokomotywach. Był autorem wielu publikacji zarówno w Polsce, jak i za granicą. Zmarł 3 listopada 1955 roku.

Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz dwukrotnie Złoty Krzyż Zasługi.

Pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 194-4-25 i 26).