Albert Curtz

Albert Curtz (ur. około 1600 w Monachium, zm. 19 grudnia 1671 w tym samym mieście) był niemieckim uczonym oraz jezuitą. Jego prace koncentrowały się głównie na astronomii, matematyce i teologii, ale opublikował także kilka dzieł dotyczących innych dziedzin nauki.

Życiorys

Urodził się w Monachium około 1600 roku i zmarł w tym samym mieście w 1671 roku. Był synem bawarskiego szlachcica, Filipa Curtza. Po ukończeniu gimnazjum w 1616 roku, Albert wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Początkowo pracował jako nauczyciel matematyki w szkole w Dillingen, a następnie pełnił funkcję kaznodziei w Wiedniu. W 1646 roku objął stanowisko rektora szkoły w Neuburgu, a później zajmował tę samą pozycję w Eichstätt oraz Lucen. W 1663 roku ponownie został rektorem w Neubergu i osiedlił się na stałe w Monachium.

Jako naukowiec, Curtz zajmował się różnorodnymi dziedzinami. Jego główne zainteresowania obejmowały astronomię oraz matematykę, ale interesował się również wojskowością oraz Starym Testamentem. Często publikował swoje prace pod pseudonimem Lucius Barrettus, który był anagramem łacińskiej wersji jego imienia i nazwiska. Curtz jest najbardziej znany jako edytor i wydawca tablic astronomicznych, które zostały opracowane na podstawie badań duńskiego astronoma Tychona Brahe. Ostatecznie tablice te zostały opublikowane w Augsburgu w 1666 roku jako Historia coelestis. W jego pracy pojawiły się jednak błędy, które spotkały się z krytyką ze strony Johna Wallisa i Rasmusa Bartholina. Publikacje Alberta Curtza, obok odkryć Deckersa, Keplera, Grimaldiego i Riccoliego, przyczyniły się do postępu w badaniach nad Księżycem. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, doceniając wkład Curtza w rozwój astronomii, nadała nazwę Curtius jednemu z kraterów na Księżycu.